Strefa 2

Czarnowłosa zobaczyła jakiś krzaczek, który okazał się być pokemonem. To także nie było to, rozejrzała się i poszła dalej.

Let's party~!

Nimi aż zaświeciły się oczy, kiedy zobaczyła różowego Sneasela. Była pewna, że to niejaki okaz shiny. Różowa, wyglądała uroczo. Musiała ją mieć. Dlatego też powoli podchodziła do niej, obserwując reakcje.
- Hej, jestem Nimi. Czy chciałabyś zobaczyć coś poza obecnym tutaj lodem? - Zatrzymała się, czekając na jakąś formę odpowiedzi.

Lecimy dalej ;)

- Poczekaj. Ja może nie jestem najlepszym przeciwnikiem, ale znam miejsca na zewnątrz, gdzie mogłabyś pokazać niektórym jak ostre masz pazurki. Gdzie mogłabyś bez skrępowania walczyć z innymi... Chciałabyś być w takim miejscu? - Miała nadzieję, że samiczka się skusi, wizją walki z innymi.

Oj, takiej reakcji się nie spodziewał. Ten lodzik jest chyba jeszcze bardziej strachliwy od Müllera, skoro wzdryga się na widok najzwyklejszego Safariballa. Z resztą chłopak trzymał piłkę cały czas na wierzchu, żeby tego potencjalnego, nowego towarzysza od początku rozmowy z nią oswoić.
- Ej, spokojnie, przecież do niczego nie zmuszam. Jeśli będziesz chciał iść ze mną, to sam zdecydujesz, czy chcesz do niej wskoczyć, czy nie, ok? - powiedział miękkim, uspokajającym głosem i odłożył kulkę przed siebie w śnieg, po czym zrobił krok w tył oraz pokazał puste dłonie na znak, że Vanillite nie ma się absolutnie czego obawiać.
- To z resztą nie boli i jest chyba całkiem przyjemne - tego ostatniego Eliah raczej nie miał prawa wiedzieć, ale jeszcze nie słyszał, by jakikolwiek Pokemon się skarżył na niewygodę, czy ciasnotę w pokeballu - Wiesz... sam jeszcze nigdy nie byłem wewnątrz żadnego, ale mam kumpla, pokemona, tak, jak ty. Nawet tak samo na mnie zareagował, gdy pierwszy raz się spotkaliśmy. No i on czasem nawet preferuje siedzenie w środku - o Trubbishu chłopak opowiadał z wesołością i doskonale było widać, iż szanuje swojego pokemona, a także, że traktuje go jako równego sobie.
- Szkoda, że nie mogłem go tutaj zabrać, pewnie byście się dogadali. Na sto procent byłby ci też w stanie polecić najlepsze smaki kolorowego śniegu - dodał kusząc stworka znów tym samym, co zaciekawiło go na samym początku, żeby mógł się on znowu poczuć trochę pewniej i bezpieczniej.

- Next! - odparł, podniósłszy rękę i pstryknąwszy palcyma.

Nimi zaczęła się zastanawiać jak mogłaby przekonać pokemona, do tego aby dołączyła do niej. Rzucenie ballem nic by teraz nie dało, więc sięgnęła do kieszeni, znajdując jakiś różowy cukierek w przezroczystej folii, pewnie jakaś landrynka. Papierek solidnie szeleścił, więc z pewnością Sneasel go zauważyła.
- Wiesz, na zewnątrz jest sporo dobrego jedzenia. I słodkiego i ostrego... Kwaśne i jakie sobie wyobrazisz. A jakbyś walczyła to za każdą walkę dostawałabyś coś smacznego. To jak? - Wyciągnęła dłoń z cukierkiem w kierunku pokemona.

Rly? Mam Snorunt na startera xD

- O, spójrz. - Ostrożnie odwinęła papierek, żeby cukierek był dostępny dla pokemona.
- To dla Ciebie. Jeśli chcesz więcej takich łakoci, musisz iść ze mną. Wiem gdzie można je zdobyć, w każdym kolorze jaki tylko byś chciała. To zgadzasz się? - Zapytała czekając na jej reakcje.

Snooorruunntt! Chciałam takiego małego słodkiego i wgl... Ale... Nie. Musi być coś jeszcze lepszego! Będę wybredną mendą, a co.

Shellder nie był dobrze mi znanym pokemonem. Woli on nieco cieplejsze klimaty od tych, które panują w Finlandii. Chyba dlatego postanowiłem to właśnie z nim zapoznać się bliżej.
- Cześć koleżko. - zagaiłem do niego na przełamanie lodów.

Czy to był lód samobójca? A może kamikadze? Co to się tak przymila do istoty o średniej ciepłocie ciała 36,6 stopnia Celsjusza? Przecież to wystarczająca temperatura, by rozpuścić bałwanka, nawet jeśli ten byłby w jakimś waflu.
- Haha, jesteś milusi - skomentował zachowanie pokemona i najpierw leciutko poklepał go po główce, ostrożnie sprawdzając, czy przypadkiem w ten sposób nie topi mu stylowego świderka. Po upewnienu się, że wszystko w jak najlepszym porządeczku pogłaskał go delikatnie. Teraz palce u prawej ręki mu zsiniały i praktycznie odmarzały, ale w ogóle się tym nie przejmował. Vanillite w dotyku był niczym bita smietana, albo pianka marshmallow, co Eliahowi wydawało się szczególnie przyjemne i zabawne. Przez tego Pokemona miał coraz większą ochotę na jakieś słodycze.

Teraz strefa lodowa może być pewna tego, że są tu lody. Ale nie. Takiego loda to chyba nie oczekuję. Lody będą po pracy.

- Musi ci się tutaj podobać, co? - odparłem na przyjazne powitanie z jego strony. - Stamtąd, skąd pochodzę, było o wiele chłodniej. Nie żeby mi to jakoś przeszkadzało, chyba się przyzwyczaiłem do wszechobecnego śniegu i lodu. Ty raczej nie chciałbyś być w takim miejscu, mam rację? - starałem się wytworzyć pomiędzy nami jakąś wieź porozumienia, aby potem łatwiej przekonać Shelldera do swojej osoby.

Nope. Nie chcę drzewka. Nawet jeśli posiada Mega Ewolucję. Idziem dalej!

BlackDream


Snover ♂
Poziom: 10

Bornholm
Shellder zaczął radośnie podskakiwać na tym śniegu, po czym wziął trochę śniegu do pyszczka i... Wystrzelił w ciebie śnieżką niczym z armaty. Ktoś tu chyba chciał się bawić~

Czyżby drzewo za drzewo? No co za człowiek no! Ale nie. Drzewa nie dzisiaj.

Rany Julek! Salta, fikołki, swawole! Ten pokemon był bardziej wysportowany niż sam Eliah. Pewnie gdyby miał nogi dałby radę nawet szpagat odwalić.
- To jak? Zdecydowany na wyjście stąd ze mną? - zapytał podchodząc do pozostawionego w odległości pół metra pokeballa, kucając koło niego i wskazując go skinięciem - Jak mi przyrzekniesz, że się od tego nie rozpuścisz będę Cię tak głaskać codziennie - obiecał lodzikowi z uśmiechem dodatkowo zachęcając go do podfrunięcia i jednoznacznego pokazania, że tak, własnie tego pragnie.