Strefa 1

Wejszłem do Safari i od razu zaczęłem rozglądanie się za nowym tawariszem.

Ogniste pokemony, takie jak Larvesta, nie należą do moich ulubionych, dlatego też omijam stworka i kieruję się dalej.

Wiewiórkowaty pokemon również niespecjalnie przypada mi do gustu. Idziemy dalej!

Przybyłam na Safari, by na szybkiego schwytać jakiegoś ciekawego, a zarazem niby to silnego pokemona. Czy napotkam coś wartego mej uwagi?

Niepotrzebna mi jest małpka w drużynie. Już sam jej wygląd jest żenujący, a co dopiero jakby z tym jarającym się dupskiem latała mi przed nosem. Skręcam w lewo. Być może po innej stronie Safari znajdę coś lepszego.

Lodowe drzewko? Niezbyt kusząca opcja. To nadal nie to. Nowy członek mej drużyny musi posiadać w sobie coś specjalnego.

Przechyliłam głowkę w lewo, a potem w prawo przyglądając się wiewióreczce. Naaah. To nadal nie to.

Hmmm... z tej lisicy wyrasta prawdziwa wiedźma, co nie? Biorę ją stąd. Uśmiechając się delikatnie do stworzenia podchodzę do niej pozostając stale w bezpiecznej odległości.
- Hej, urocza samiczko. Nie chcesz opuścić tego dzikiego miejsca i poznać prawdziwy, zewnętrzny świat? Podbijemy go razem. Staniemy się najlepsze, a ludzie oraz pokemony będą nam podlegli, a zarazem staną się naszymi niewolnikami. Spełnią się wszystkie twoje zachcianki, jeżeli pójdziesz ze mną. - Zagadałam do Fennekin.

- Także i ja mogę stać się twym sługą, jeśli tego ode mnie oczekujesz. Będę cię zadowalać wraz z innymi członkami drużyny na każdym kroku. Obiecuję, iż z nami będziesz czuła się spełniona, a zarazem doceniana. Osobiście sprawię byś stała się prawdziwą księżniczką... nie, królową! Zasługujesz na to z tego co widzę. Twoja aura mówi sama za siebie. Jesteś idealna do roli przywódczyni grupy. Pozwól mi cię zabrać, byś mogła pokazać wszelkim istotom jaką to wspaniałą jesteś lisiczką.

Ukłoniłam się, a następnie przystąpiłam do ucałowania łapki Fennekin z okazaniem jej największego szacunku, na jaki to ona zasługuje. - Jestem uradowana faktem, iż w ogóle zwracasz na mnie swą uwagę. Czuje się godna oglądania twej wspaniałej osoby, a zarazem oddychania tym samym powietrzem, co ty, moja królowo.

- Zatem, ośmielę się dotknąć cię tym o to safariballem, moja królowo. - Rzekłam i delikatnie pyknęłam Fennekin piłeczką po główce. - Nie będziesz żałować swej decyzji. - Zapewniłam ją przy tym.

Zielonowłosy psiak wyglądał na całkiem uroczego, zatem postanowiłem spróbować go pochwycić. Zbliżyłem się powoli do pokemona, starając się go nie zaskoczyć moim nagłym pojawieniem, co mógłby odebrać jako ewentualny atak na swoją osobę.
- Cześć Electrike. - witam się z nim. -  Wiem, że może to wydawać się śmiałe z mojej strony, ale... ale może chciałbyś dołączyć do mnie i zwiedzać u mego boku ten wielki i przepiękny świat? - zadałem mu pytanie.

- Wybacz. Nie chciałem ciebie wystraszyć. - odparłem z pokorą do pokemona. - Jedynie chcę się z tobą zaprzyjaźnić. Jestem tutaj dopiero od niedawna i... i czuję się nieco samotny. - próbowałem grać na emocjach pokemona, co nie było może zbyt uczciwe, jednak liczyłem na efektywność tej metody. - Przybyłem do Shiruby jedynie ze Snorunt, gdzie wcześniej miałem więcej przyjaciół. Dlatego chciałem, żebyś i tym nim został.