PokeCenter

Biały budynek z czerwonym dachem, czyli bezpieczna przystań dla każdego podróżującego po świecie pokemon człowieka. Siostra Joy wraz ze swoimi poke - pomocnikami jest zawsze gotowa by wyleczyć twoje pokemony nawet z najcięższych ran. Można tu też przenocować i najeść się w podróży, bo Centrum posiada wiele pokoi które są udostępnianie trenerom za darmo. Prócz tego w głównej sali znajduje się kilka terminali PC, dzięki nim można na przykład przenieść pokemony z BOXu do drużyny i odwrotnie.

W końcu ta dwójka wraz ze swymi pokemonami wkroczyła do Centrum Pokemon. Siostra Joy jak zwykle przywitała ich z uśmiechem
- Witam, w czym mogę pomóc?~ - spytała radośnie i wyjątkowo uprzejmie
- Poprosimy dwa pokoje, dla mnie i dla tej panienki~
- Ależ oczywiście~ - zaraz spod lady wyciągnęła dwa kluczyki - Proszę bardzo. Tylko kiedy będziecie wychodzić, pamiętajcie, by je oddać! - zawołała z uśmiechem i skłoniła się im. Zane zaraz jeden kluczyk podał Black, a sobie zatrzymał drugi - Jak chcesz, to możesz już iść, ja muszę jeszcze na sekundę coś załatwić - i podszedł do PC, by podjąć dwa świeżo złapane pokemony

Wyciągnęła biały Pokeball Zero. Pokemon widząc go od razu chciał zaprotestować, ale oczywiście nie miał wyboru. Kulka to kulka, on też musi w niej siedzieć jeśli sytuacja tego wymaga! Tak więc zaraz w niej wylądował. Podała siostrze Joy jego Pokeball i Pokeball Spearow.
- Do wyleczenia. - powiedziała krótko i poczekała. Kiedy dostała kulki z powrotem podeszła do jednego z tych komputerów-telefonów. No cóż. Trzeba zadzwonić do Fletchera i powiedzieć o wynikach dzisiejszego dnia.
- Zero. Kopnij mnie, jeśli zacznę się jąkać. - rozejrzała się tylko, czy nikogo nie ma zbyt blisko i zadzwoniła.

Siostra Joy całkiem szybko uwinęła się z leczeniem obu stworków, po czym oddała jej obydwie kulki. Zane tuż po wzięciu ze sobą pokemonów poszedł na górę i wypuścił je by zobaczyć, jak się mają.
Zero natomiast grzecznie usiadł przy swojej pani. Po wykręceniu numeru rozbrzmiały standardowe trzy sygnały.
- Fletcher, słucham? - rozbrzmiał w końcu w słuchawce tak wyczekiwany przez nią głos. No. To teraz wystarczy się nie jąkać i wszystko powinno pójść w miarę dobrze~

Dobrze, że Null stoi obok bo jak nic by się przewróciła czy coś. To by się źle skończyło patrząc na to, że Fletcher jeszcze ją widzi. Zaraz by zaczął pytać czy wszystko dobrze, a ona z głupim uśmiechem na twarzy gapiłaby się w sufit przytakując tylko i mówiąc "Jest oookkk, hhaaahaa...".
- Black melduje się z raportem. - wypaliła chyba najbardziej oficjalnie jak się da. Pytanie tylko, czy taka oficjalność była potrzebna? Widok jego uroczej twarzyczki na ekranie komputera to jak lek na wszelkie rany. Szkoda, że te które ma nie zaczęły się szybciej goić. Poklepała Nulla po łebku.
- Zero bardzo dobrze się sprawuje. - uciekała cały czas wzrokiem gdzieś na boki, byle nie patrzeć na Fletchera, bo jak nic padnie. - Dzisiaj miał swoją pierwszą walkę od dawna. Co prawda... To tylko Spearow, ale spisał się dobrze. Wykonywał wszystkie polecenia bez żadnego sprzeciwu i nie wpadł w szał.

Pokemony... Cóż. Rockruff zaraz zaczęła wszystko obwąchiwać. Widać, że była trochę nerwowa. Siedziała cicho i po prostu sprawdzała otoczenie. Dopiero kiedy wszystko obwąchała, popatrzyła na ciebie tymi niebieskimi oczkami.
- Gdzie my jesteśmy? - spytała.
Abra za to... No cóż. Spała. I chyba miała gdzieś cały świat jak na razie.

Słysząc jej głos zaraz zwrócił się w stronę ekranu. No i masz, zaraz na jego twarzy pojawił się ten powalający uśmiech!
- Ach, Black. Miło cię widzieć~ - powiedział radośnie. Zaraz wyjął swój dzienniczek i zaczął zapisywać w nim wszystko, co opowiedziała mu na temat Nulla - Hmm... To świetnie! Wraz z kolejnymi walkami będzie stawał się coraz silniejszy... Jestem ciekaw, czy będzie w stanie wtedy kontrolować swój szał, czy wręcz przeciwnie. Zgłoś mi to w razie czego, dobrze?~ - zaraz zamknął notesik i schował go - Poza tym... Ainsley postanowił zrobić ci małą niespodziankę~ Zajrzyj do PC, jeśli będziesz miała chwilkę. Jestem pewien, że pomoże ci to przy dalszej podróży~

Zane zaraz uśmiechnął się na pytanie małej Rockruff
- Jesteśmy w pokoju, w Centrum Pokemon. Powoli robiła się noc, więc przydałoby się odpocząć~ - położył się na łóżku zakładając ręce za głowę - Swoją drogą... Pozwól, że spytam... Co cię skłoniło do wybrania formy nocnej? - zerknął na nią i poklepał miejsce obok siebie, w razie gdyby sama również chciała położyć się na łóżku

Pomocy strzała amora znów walnęła w jej serce i to chyba z jakieś pięć razy na widok tego uśmiechu. Za jakie grzechy!? Nawet gdyby chciała, nawet gdyby się starała i robiła nie wiadomo co! Nie będą parą w żadnym wypadku! W końcu... Ainsley traktował go jak syna, a Fletcher jego jak ojca. To trochę jakby związek kazirodczy... Nie żeby narratorce to w jakiś sposób przeszkadzało czy coś, mhmhm.
- J-jasne! - przytaknęła niemal od razu. - T-tak jak ustaliliśmy. Będę zgłaszać raporty codziennie. Nawet n-najmniejsza rzecz może być ważna. - o nie, głos powoli zaczynał zdradzać jej zakłopotanie w trakcie tej rozmowy, a naciągnięcie kaptura na łeb to trochę niegrzeczny pomysł. Całe szczęście słowa o Ainsley'u trochę ją "ogarnęły".
- Och? Prezent od taty? - wyglądała na trochę zdziwioną. W końcu po takiej kłótni to się raczej prezentów nie spodziewała. - P-podziękuj mu ode mnie! I to koniecznie!

- Ale... Noc to moja pora! - szczeknęła groźnie cicho warcząc ze złości. Spać!? W nocy?! Czy on oszalał czy jak! No jakiś niepoważny ten człowiek. Wskoczyła, i owszem. Ale na parapet! Jakimś cudem po kilku próbach udało jej się na niego wgramolić i oprzeć łapami o szybę.
- Muszę być silna, rozumiesz? - warknęła oglądając się na tego lenia rozwalonego na łóżku. - Siła, to agresja! Niczego w stadzie nie osiągniesz będąc potulnym psem! A ja chcę dużo!

- Ależ oczywiście~ Przekażę mu podziękowania jak tylko będę miał chwilkę wolnego - uśmiechnął się do niej ciepło - No dobrze. Wybacz mi, ale muszę kończyć. Mam jeszcze sporo roboty... - westchnął ciężko patrząc na coś, co było poza zasięgiem ekranu - W każdym razie z niecierpliwością czekam na kolejne raporty. Trzymaj się i uważaj na siebie~ - pomachał jej z uśmiechem i się rozłączył. Chyba... Nie poszło najgorzej. Swoją drogą ciekawe, co to był za prezent!

- Wybacz... Akurat ludzie są przyzwyczajeni do spania w nocy - trzeba przyznać, o mało się nie rozczulił na dźwięk tego warczenia!~ Niby pokemon kamienny, ale mimo wszystko brzmi wyjątkowo uroczo. NAwet jak na tak groźnego psiaka. Przy okazji zerknął, czy Abra się nie obudziła - Obiecuję ci, będziemy trenować. Zostaniesz najsilniejszym Lycanrociem jakiego zna ten świat~ - zaśmiał się, po czym wziął Abrę na ręce sprawdzając, czy wszystko z nią ok - Czemu ona ciągle śpi...?

- To d-do zobaczenia. - uśmiechnęła się lekko, a kiedy ekran zrobił się czarny odetchnęła ciężko i popatrzyła się na Nulla.
- Ani słowa komukolwiek. Zane i sowa też mają nie wiedzieć o tej rozmowie. - pokemon jedynie kiwnął głową, a ona zaraz zerknęła do PC, żeby zabrać te prezenty. Pokemony huh? Lepiej, jeśli sprawdzi je już w swoim pokoju. Robiło się trochę późno. Może warto się przespać czy coś? Pewnie i tak nie da rady spać, ale to już chyba szczegół...
Kiedy była już w pokoju, usiadła na łóżku i wypuściła oba pokemony.

- Słabeusze, humpf! - usiadła obrażona na parapecie i patrzyła się na zachodzące słońce. Machała zniecierpliwiona ogonem czekając na ten cudny moment, kiedy pojawi się w końcu księżyc.
- Huh? Przecież to Abra. - fuknęła nosem słysząc pytania Zane. - One nawet w walce śpią. - i ta tutaj jak widać... Śpi nawet teraz. Co prawda aktualnie jest pora na spanie, ale wciąż! Siedziała sobie na ziemi po turecku, ale kiedy wziął ją na ręce zaraz odwróciła łebek w jego kierunku.
- Coś się... stało? - spytała w jego głowie. No. I tu zaczynają się wygodne momenty, haha.

Jej oczom ukazały się dwa urocze pokemony. Fennekin, który w momencie wypuszczenia drapał się za uszkiem, oraz Gible, który otrzepał się i rozejrzał. Lisek widząc swoją nową trenerkę zaraz radośnie zaszczekał i wskoczył jej na kolanka zaraz liżąc ją po twarzy niczym szczęśliwy psiak. Gible zaś zaraz zaczął się rozglądać po pokoju. Nagle zauważył kable od jakiejś lamki i zaczął się na ich widok niebezpiecznie oblizywać...

- Tak to już niestety z nami jest... Nic się na to nie poradzi - zaśmiał się jedynie cicho i spojrzał na drugiego pokemona - Abra, co...? - mruknął do siebie. No cóż, szczerze mówiąc nigdy w życiu żadnej na oczy nie widział. Wiedział tylko tyle, że to typ psychiczny. Na jej słowa zaraz się uśmiechnął
- Witaj, jestem twoim trenerem. Mam na imię Zane~ - powiedział do niej w myślach uśmiechając się - Nigdy w życiu nie widziałem żadnego pokemona twojego gatunku, więc dlatego zdziwiłem się, że siedzisz nieruchomo... Oh, właśnie! - powiedział już na głos - Wolicie siedzieć w pokeballach, czy mi towarzyszyć?~

- Kyyaaa~ - ten odgłos jak nic było słychać w całym CP. TEN LIS JEST TAK UROCZY, MÓJ BORZE WIELKI. Najsłodsze co istnieje na tym świecie, a może i nawet dalej. Zaraz przytuliła tego liska i zaczęła głaskać i drapać za uszkiem i bródką.
- Jesteś taką słodką ognistą kuleeeeczką~ - zawołała radośnie. Jakby Zane tu przez przypadek przyszedł jak nic miałby małą rozkminę czy to ta sama Black czy ktoś ją podmienił. Ale tulaski i tak nie trwały długo, bo zaraz syknęła z bólu kiedy przycisnęła małego Fennekina za mocno do swojego ciałka.

Zaraz rozległo się jednogłośne stwierdzenie "Na zewnątrz". Jedno w powietrze, drugie prosto w jego głowę. Abra oparła się o niego ziewając leniwie.
- Po prostu... Lubię spać.. Yyaaawnn...
Rockruff za to wolała chyba buszować po pokoju, bo w końcu zeskoczyła z parapetu i zaczęła grzebać w każdym zakamarku.

Fennekin machał radośnie ogonkiem kiedy go tak tuliła, ale zaraz zapiszczał, kiedy tak syknęła. Wyglądało na to, że się martwił. Zaraz polizał ją po policzku jakby chciał ją pocieszyć i przeprosić. Za to obok łóżka chyba słychać było jakieś trzaskanie... JEZUSMARIA SKĄD TUTAJ WZIĘŁO SIĘ TYLE ISKIER? A no tak, to przecież Gible zadowolony zajadał się kablem od lampki, haha. Wyglądało na to, że ktoś tu był głodny~

O rany... No cóż, w każdym razie nie będzie aż tak samotny, haha. Gorzej z tym, że będzie musiał tę Abrę nosić na rękach, a do najlżejszych nie należała mimo wszystko. No nic... Jakoś to przeboleje. Zaraz usiadł z nią na łóżku tuląc ją do siebie jak dziecko
- Przydałyby wam się też jakieś imiona... Mówienie do was po gatunkach chyba nie byłoby fajne. Trzeba was jakoś nazwać, żebyście były jedyne w swoim rodzaju!

- Po prostu... Musimy na razie uważać przy tulaskach, haha.. - zaśmiała się cicho i zaraz pisnęła wystraszona widząc te iskry. CO TU SIĘ DO JASNEJ CHOLERY.....och.
- Gible zostaw... A z resztą... - westchnęła jedynie. Tej lampki i tak już nic nie uratuje, więc może niech lepiej zje ją całą. Przynajmniej się naje i będzie święty spokój co? Robiło się jeszcze późno. To akurat kolacja i spać! Miejmy nadzieję...
Podniosła się z łóżka i zdjęła płaszcz, rzucając go na mebel, na którym ledwo co była. Przyda się umyć i zmienić bandaż. Dlatego też weszła do łazienki, a grzeczny Null stanął pod drzwiami jak na psa obrońcę przystało.

- Imię? - przekrzywiła głowę psinka, wystawiając ją spod dywanu. - A z resztą. Tak długo jak nie będziesz do mnie mówić maajleeddii, będzie ok.
Abra z kolei ocierała się o niego zadowolona łebkiem jak kotek.
- Mi pasuje jakiekolwiek. - wymruczała cicho w jego głowie tym sennym głosem. Oj tak, przysypiało jej się i to bardzo.

Oczywiście, że maluchy nie mogły od tak usiedzieć w miejscu! Lisek zaraz zaczął popiskiwać, widząc że jego pani sobie poszła i za skulonymi uszkami położył się na łóżku. Ten przynajmniej był grzeczny! Za to Gible zaraz zaciekawiony spojrzał na psiaka i ciągnąc za sobą tę nieszczęsną lampkę. Zaczął mu się przypatrywać żując ten kabelek i w końcu przy nim usiadł
- Ktoś ty?

- Mmm... No dobrze... - przez chwilę popatrzył na nie zamyślony - W takim razie... Rockruff to Akita, a Abra to Jasmine~ Może być?~ - spytał je z uśmiechem i pogłaskał Jasmine po łebku. Zaraz na łóżko sfrunął też Rowlet, który przyglądał się wszystkiemu z szafy
- A ja jestem Soleil~ Miło mi was poznać~

- Ja? - patrzył na niego zdziwiony Null. - Zero. A ty? - no cóż. Ich rozmowa tak czy siak nie trwała zbyt długo, bo Black ogarnęła się całkiem szybko i wyszła z łazienki. Żeby było słodziej, bez ubrań.
- Uugh... Gdzie ja miałam bandaże. - zaczęła grzebać po torbie. No.. cóż... Wszystkie samce w tym pokoju miały właśnie na co patrzeć i guess. Jeszcze się wypinała bo szukała czegoś w swojej torbie, haha.

Akita kiwnęła jedynie głową na zgodę i w końcu położyła się na tym dywanie, widząc, że w pokoju nie ma nic ciekawego i nawet nie ma co liczyć na wyjście. Jasmine za to zadowolona ocierała się o niego i w końcu oparła bezwładnie zasypiając w najlepsze. Wygląda na to, że z tą jedną będzie już spokój.
- To co masz zamiar zrobić? - spytała psinka.

- Ja jestem Gible! - zawołał maluch - A po co ty tu? - lisek zaraz podniósł uszka widząc, że jego pani w końcu wróciła, po czym zeskoczył z łóżka i oparł się przednimi łapkami o jej nogi szczekając na nią. Chyba był w tym momencie wyjątkowo szczęśliwy, haha~ I ciekawe, czy ktoś zauważył tego Rowleta, która zaglądał ukradkiem do jej pokoju, haha~

- No cóż... Najpierw otworzę okno, bo tu jest strasznie duszno... - i w końcu je otworzył. Soleil od razu przez nie wyszedł
- To ja się przewietrzę i zaraz wrócę~ - ale i tak wszyscy wiemy, co poszedł robić, haha. Po chwili Zane walnął się z Jasmine na łóżko i gapił się w sufit - Ale jestem zmęczony...

W końcu dorwała szukane przez siebie sprzęty medyczne i usiadła na łóżku. Widząc szczekającego Fenka zaraz pogłaskała go po łebku.
- Nie było mnie chwilę i już się stęsknił. - zaśmiała się cicho i w końcu rozpoczęła się gimnastyka pt. "Nie ma gorszego szajsu jak robienie sobie własnego opatrunku". Co się przy tym na wyginała i na krzywiła to ino jej pokemony i Rowlet wiedzą, haha. Ma szczęście, że go nie zauważyła.
- Pilnuję. - powiedział równie prosto jak smoczek. - Moja pani jest najważniejsza.

Jasmine spała sobie smacznie kompletnie nie zwracając uwagi na to, jak Zane zmienia jej pozycję i ułożenie na tym łóżku. Rockruff w końcu z braku czegokolwiek do robienia też zasnęła, więc chłopak został sam sobie, przynajmniej na razie~

No i oczywiście był jeszcze ten Fennekin, który ciągle przymilał, ale w końcu usiadł grzecznie na łóżku i popiskiwał widząc, jak się krzywi.
- A po cio pilnujesz? - spytał maluch memłając ciągle w pyszczku ten kabelek i patrząc mu w oczka. No jak coś tak bezbronnego mogło być groźne, no? I pomyśleć, że toto będzie mogło mieć Mega Ewolucję, haha!

A Zane... Mimo wszystko w końcu zasnął. Trzeba odpocząć przed jutrzejszą podróżą! Ciekawe, gdzie pójdą tym razem. W końcu przydałoby się mimo wszystko trochę potrenować! A szczególnie Rowleta, który póki co był najsłabszy w drużynie chłopaka.

- Żeby mojej pani nic się nie stało. - stwierdził i położył się w końcu na ziemi kładąc łeb na łapach. - Czemu jesz kable? - spytał trochę zdziwiony. Słodki Gible może i był słodki... Ale jak to mówią.. Wszystko co słodkie może być straszne. W końcu wróżki są takie słodkie, a smoki się ich panicznie boją!
W końcu po dłuższej chwili ciężkiego boju opatrunek był gotowy. Znów cała w bandażu... To już jak druga skóra czy ubranie, heh. Założyła w końcu stanik i majtki i walnęła się na łóżku.
- Zeeroo... Chodź tutaj. - mruknęła biorąc Fenka w łapki. Psiak posłusznie wgramolił się na łóżko, które aż trzeszczało. Położył się grzecznie obok kładąc łeb na jej nogach.
- Rano zjemy śniadanie i idziemy dalej. - zerknęła w bok. - Hej. Gible. Chodź do nas.

Sama zaraz zasnęła z tą gromadką. Noc jakoś minęła... Nie licząc tego, że cały czas się budziła przez te parszywe rany. Czy one któregoś dnia przestaną boleć!?
Kiedy rano się obudziła, schowała wszystkie pokemony prócz Nulla do kulek. Tak będzie stanowczo łatwiej. Niech lepiej tylko on jeden zostanie na zewnątrz. Ubrała swój płaszcz i wyszła z pokoju. Zeszła na dół do Siostry Joy. Oddała jej klucz do pokoju.
- Em.. Mam pytanie. - odezwała się. - Gdzie można by było coś zjeść?

Tymczasem u Zane... No cóż. Spokój. Psinka obudziła się i zaraz wskoczyła na łóżku budząc Zane.
- Wsssttaawaajj... Jestem głoodna...! - wywarczała ciągnąc go za rękaw. No cóż... Lepiej nie ignorować głodnego psa bo jeszcze zrobi sobie śniadanie z trenera, haha.

Siostra Joy zaraz życzliwie uśmiechnęła się do niej
- 200 metrów na lewo od centrum jest restauracja dla ludzi i pokemonów. Ceny nie są szczególnie wygórowane, a naprawdę można się najeść~ - wzięła od niej kluczyk i ukłoniła się - Mam nadzieję, że jeszcze się zobaczymy!

Zane'owi chyba niekoniecznie chciało się wstawać. Ale trzeba było nakarmić te głodomory! Mruknął jedynie przeciągle i podniósł się z Jasmine na rękach ziewając
- Jesteście głodni, co...? Zaraz wam coś znajdziemy... - Soleil słysząc, że wszyscy się obudzili, zaraz usiadł na ramieniu chłopaka i wyszeptał mu coś na ucho.
- Podglądałeś ją? - warknął cicho
- No... Może trochę... Ale nie to jest teraz najważniejsze, nie sądzisz?
Zane jedynie westchnął kiwając głową - Masz rację... Kiedyś ją o to spytam. Teraz raczej to nie jest zbyt odpowiedni moment - mruknął schodząc z całą zgrają na dół, gdzie spotkał Black. Od razu oddał kluczyk siostrze Joy - Dzień dooobry... - ziewnął niewyspany

- Mmm.. Czyli nie tylko ja mam problemy ze snem. - stwierdziła i usiadła na grzbiecie Zero, który od razu pomachał ogonem i całym tyłkiem przy okazji z radości.
- Chodźcie coś zjeść. - mruknęła jedynie. Długo nie miała zamiaru czekać, bo zaraz dała znak Nullowi, żeby zaczął iść. Ten oczywiście posłusznie podreptał w stronę wyjścia. Zatrzymał się jedynie przed drzwiami, żeby obejrzeć się czy tamci idą i zaraz wyszedł.
- Mm.. Oby Siostra Joy mówiła prawdę i było tam coś smacznego do zjedzenia.

// No to do restauracyji~

- To nie jest moja dziewczyna! - zawołał. Oj tak, zdecydowanie za dużo nerwów. Usiadł jedynie opierając głowę na swoich rękach. Najpierw musiał ochłonąć. Zdecydowanie. Nie wypuszczał póki co żadnego ze swoich pokemonów. Nie chciał, żeby oglądały go w tym stanie. Gorzej jak któryś sam nagle postanowi sobie wyjść, haha.
- N-nie rozumiem nawet... Cz-czemu się o nią t-tak martwię... - spojrzał na swoje dłonie. Były całe w jej krwi i na dodatek dygotały - Z-znam ją l-ledwo drugi dzień... I t-to nawet n-nie jest moja p-przyjaciółka...! W-więc czemu...? - ciężko oddychał, jakby przed chwilą przebiegł jakiś maraton, po czym spojrzał na tego mężczyznę - K-kim... P-pan w-właściwie jest...?