Gold Beach

Duszek zaraz pokręcił wodą. Jedyne co przyjmował to woda, słońce i okazjonalnie karma. Kate czując zapach ryb od razu się uśmiechnęła i zaczęła szukać jego źródła prawie wchodząc do kuchni. Chyba lepiej będzie jej pilnować... A na dworze tak błysnęło i rozległ się taki grzmot, że Max aż spadł ze stołu skrzecząc głośno. Wyglądało na to, że pogoda za szybko się nie uspokoi...
A co do menu: jak można się było spodziewać, były tam praktycznie same ryby. Od śledzi i makreli za jakieś 5$ za porcję, bo ogromny zestaw sushi na jakieś 10 osób za 500$. Także do wyboru, do koloru. Były ryby smażone, wędzone, grillowane... Nic, tylko zajadać! Żeby jeszcze były dobre...

Gość

Szybko złapał w ręcę Kate, zanim zbytnio się zbliżała do kuchni. - Hej... Czekaj. My musimy wpierw zamówić ryby... Poza tym jeśli tam wejdziesz pewnie wyrzucą nas stąd i po wszystkim. - Powiedział, pokazując jej by usiadła z innymi. Już miał sprawdzać Menu, gdy... Max zaczął spadać ze stołu. Szybko spróbował go złapać. - Spokojnie, spokojnie... To tylko grzmot. Tu jesteśmy bezpieczni! - powiedział, próbując pomóc Pidgey'owi znów dostać się na stół. Po chwili, gdy już wszystko raczej się uspokoiło postanowił w końcu zamówić jakąś jedną porcję Makreli za 5$. Jego pokemony są raczej małe, powinny się zadowolić. Zawsze może też zamówić nieco więcej. Sam nie był głodny, tylko rozglądał się od czasu do po pomieszczeniu i wyglądał przez okno, by sprawdzić kiedy skończy się deszcz.

Kate wyglądała na nieszczególnie zadowoloną z tego, że nie pozwolił jej wejść do kuchni. Przecież tam tak pachniało! Fuknęła jedynie noskiem, ale grzecznie usiadła obok. Natomiast porcja makreli jaką otrzymali była... Naprawdę mała. Chyba połowa typowiej puszki. Pokemony zaraz spojrzały na niego wzrokiem mówiącym "i my się mamy tym najeść...?", a Kate korzystając z okazji wszamała całą porcję i jeszcze wylizała talerz. Ups...

Gość

Ups. Najwidoczniej oszczędzają tu bardzo na posiłkach, postanowił szybko sprawdzić czy podają tutaj coś co wystarczyłoby dla jego wszystkich pokemonów. - Spokojnie wszyscy... Niedługo zamówię coś dla was... - Starał się znaleźć coś co wystarczyłoby dla dwóch osób - kto wie? Może wtedy dadzą im coś co nie jest tak śmiesznie małe? - Oby tylko nie było tu zbyt wysokich cen za takie dania... - Pomyślał. Po chwili także szybko jeszcze zerknął czy przestało padać - możliwe że wtedy będą mogli pójść gdzie indziej.

Aishi
- Bieganie za nimi to strata czasu... - mruknęła Miyako, wyraźnie niezadowolona z całej tej sytuacji. - Parszywe samce... Już dawno powinno się ich wszystkich wykastrować i zostawić tylko co lepsze egzemplarze to dalszego rozrodu. - fuknęła pod nosem. Oj tak. Widać, że ktoś tu był chyba i nawet bardziej niż tylko niezadowolony. Ale co się dziwić? Tyle zmarnowanego czasu tylko dlatego, że Ryuu wziął do tej roboty chyba dwóch największych idiotów jakich miał.
- Zostańmy tutaj. - stwierdziła Chieko, zdejmując resztki taśmy z nadgarstków. - To miasto pełne turystów, co nie? Może przynajmniej się wyśpimy w jakimś hotelu czy coś...
- O. Deska dobrze mówi! A rano pójdziemy i zrobimy sobie piknik na plaaaaży~ Hej, Chieko! Myślisz, że dałoby się na tobie pływać jak na desce surfingowej~? - wzrok mordercy jakim obdarzyła ją "deska" mówił chyba sam za siebie, haha.

No niestety. Dalej lało jak z cebra. A takie najprzystępniejsze ceny miały wędzony dorsz, łosoś, smażony karp (ciekawe, czy to Magikarp, haha) oraz panga. Wszystko było po 20-40$. Czyli w sumie tragedii nie ma, a te porcje mimo wszystko powinny być większe, a pokemony powinny móc się najeść. Tylko znając życie będzie trzeba trochę dłużej poczekać... Ale to nic! Jedzenie zawsze jest warte czekania~

Gość

Postanowił szybko zamówić jedzenie za 20$, na pewno teraz jego pokemony mogą się najeść. - Spokojnie... Już niedługo będzie jedzenie! - Powiedział. Próbując zabić czas wpatrywał się w okno, na miasto. - Ehh.. Świetnie. Mam nadzieję że jeszcze dziś przestanie padać. Inaczej będę kompletnie mokry po treningu. Nie mam ochoty na prysznic. - myślał sprawdzając jeszcze, czy być może nie znajduje się gdzieś obok jakiś sklep z parasolkami. Wtedy byłby ubezpieczony na następny taki "Wypadek".

Sklepów w mieście nie brakowało. Kilka z nich widział pewnie nawet przez okno. No i naprzeciwko w razie czego było Centrum Pokemon! W końcu błysnęło się i piorun trzasnął wyjątkowo głośno... No i masz, światło w budynku zgasło! Chyba przywaliło w budynek. Wszystkie pokemony zaraz zaczęły się przerażone pchać do Wilsona. Po chwili podeszła do niego sprzedawczyni z przepraszającym uśmiechem
- Miałby pan coś przeciwko, żeby zaczekać do czasu, gdy prąd wróci...? Ewentualnie możemy oddać panu pieniądze... Po prostu piece przestały działać

Gość

Westchnął. Świetnie, teraz prąd stracili. - Spokojnie, mogę poczekać... - odpowiedział, sprawdzając czy wszystko jest w porządku z jego pokemonami. - Trzeba będzie jeszcze trochę poczekać... ale kto wie? Może niedługo prąd wróci? Zaraz... Czy Czasem nie było jakiegoś ruchu dla pokemona, który pomagał rozświetlać ciemności? To było... Flash? Coś w tym stylu. - myślał, jednocześnie żałując że nie ma żadnego pokemona który zna ten ruch. Wtedy byłoby trochę weselej tak siedzieć, w ciemnościach.

Adonis zaraz wcisnął się na jego kolanka i zaczął przymilać. Kate w tym czasie tuliła Maxa, któremu chyba nieszczególnie się to podobało, ale ostatecznie siedział spokojnie, a Fantom bawił się razem z Robinsonem. Wyglądało na to, że w sumie było całkiem spokojnie. Nagle z kuchni wyszedł mały Charmander i zaczął przyglądać się bawiącym się stworkom. Jaki uroczy! I wyglądało na to, że był mniejszy niż typowi przedstawiciele jego gatunku.

Gość

Cóż, najwyraźniej wszystkie pokemony się dobrze dogadują, co było dla niego naprawdę miłym widokiem. Sam Wilson zaczął głaskać Adonisa, próbując się przy tym nie zatruć. Po chwili zauważył małego Charmandera! Kolejny bardzo znajomy pokemon z rodzinnych stron! Gdyby mógł wybrać jednego z trzech "Oficialnych" starterów, prawdopodobnie byłby to właśnie ta mała jaszczurka. Wyciągnął w jego stronę rękę, zachęcając go by zbliżył się i mógł go pogłaskać.

Maluch zaraz zwrócił swój pyszczek w jego stronę i z uśmiechem podszedł do niego tym chwiejnym krokiem. Wyglądało na to, że był jeszcze bardzo młodziutki~ Zawarczał radośnie po "jaszczurzemu" i zaczął się przymilać do ręki swojego trenera. Jaki był ciepły! Zaraz jednak jeden z kucharzy wyszedł z kuchni i zacmokał na pokemona
- Pedro, chodź tutaj! Nie zaczepiaj klientów! - maluch zaraz spojrzał na niego i chwiejąc się wrócił do swojego trenera, który go pogłaskał i dał mu jakiś przysmak - Najmocniej pana przepraszam! Jest wyjątkowo ciekawski!

Gość

- Nie, nic się nie stało. Wydaje się całkiem miły. Naprawdę, nie trzeba przepraszać. - Powiedział, wracając do głaskania Adonisa, przyglądając się czy z resztą jego drużyny jest dobrze. - Ale tak swoją drogą... mógłbym może wiedzieć po co Pan trzyma Charmandera w Kuchni? Pomaga on tam panu jakoś czy tylko dotrzymuje towarzystwa? - Spytał. Cóż, musiał jeszcze trochę poczekać, to czemu by nie spędzić tego czasu na zadawaniu kolejnych pytań. A Nóż dowie się czegoś ciekawego.

Kucharz zaraz wziął małego Charmandera na ręce, a ten zaraz wtulił się w niego machając tym swoim ognistym ogonkiem
- Jest jeszcze za mały, by zostawać w domu... No i poza tym w razie czego uczy się pomagać~ W razie gdyby jeszcze kiedyś wystąpiła podobna sytuacja jak teraz, a ten maluch nauczy się ognistych ataków, nie będziemy musieli kazać klientom czekać~ - zaśmiał się i podrapał Pedro pod pyszczkiem, a ten radośnie zapiszczał

Gość

- Nie umie jeszcze Żadnych ognistych ataków? - Spytał. Nie miał pojęcia że w ogóle Charmander nie uczy się ognistych ataków od początku - Przecież Sam jego Ogon jest w Ogniu! Jednak to podsunęło mu myśli. - Pewnie podczas mojej podróży będę dużo czasu spędzać w Dziczy... Chyba Powinienem znaleźć sobie jakiegoś ognistego pokemona! - co prawda zapalniczka lub zapałki byłby równie skuteczne (O ile nie bardziej, patrząc na to że wtedy ogień będzie pewnie częściej trafiać i nigdy nie odpali się w losowych momentach), no ale... Wolał by mieć kolejnego towarzysza walki!

Gość

Wykastrować wszystkich samców na ziemi? Jestem za! Mogłabym to robić gołymi łapkami albo zębami. Chociaż nie, ta druga opcja odpada, bo to takie fuj. Jeszcze bym połknęła czy coś, tego męskiego kabanosa i tydzień by mi się to w żołądku trawiło. Lepiej obciąć i zakopać. Cmentarzysko penisów brzmi całkiem fajnie. Jeszcze jakby tak nadać każdemu imię... Oh, Miyako ma trochę racji, by jednak jakieś tam lepsze okazy zostawić. Dzieci jakoś muszą się rodzić. Są też dziewczynki co lubią chłopców pod względem ich przyrodzenia. Lepiej nie zabierać im zabawek. Znudzona już tym swoim myśleniem stwierdziłam, że czas nakierować się na jakiś hotel. Ruszyłam przed siebie rozglądając się za miejscem godnym Chieko i Miyako.

Szukanie hotelu długo nie zajęło. Jeden większy znajdywał się zaraz obok Centrum Pokemon. Nie wyglądał co prawda jak super luksusowa willa, ale to wciąż było dość przyjazne miejsce. Kiedy weszłyście do środka ukazała wam się skromna recepcja w odcieniach brązu. Gdzieniegdzie stały roślinki, sprawiając że to miejsce było całkiem przyjemne. Urocza recepcjonistka zaraz się do was uśmiechnęła. Miyako zaraz zajęła się gadką i już po chwili zdobyłyście prawdopodobnie najlepszy pokój jaki tu był. Kobieta zaprowadziła was do windy, która pojechała na sam szczyt i przeprowadziła przez korytarz do waszego nowego lokum, gdzie mogłyście odpocząć.
Po otworzeniu drzwi, ukazał wam się kremowy wielki salon, z białym dywanem na środku. Dębowe meble, wielka biblioteczka pełna książek. Szara kanapa dla 3 osób, na której leżały grafitowe poduszki. Dalej widać było kuchnię połączoną z jadalnią, utrzymaną w odcieniach szarości z brązowymi wstawkami. Łóżko, znajdowało się po drugiej stronie salonu, na czymś co przypominało scenę czy może bardziej podest, na który trzeba było wejść po kilku schodkach. O tak, na tak wielkim łóżku jak nic zmieszczą się 3 osoby i będą mogły jeszcze urządzić jezioro łabędzie.
A jakby siedzenie w środku się komuś nudziło, zaraz z salonu można wyjść na średniej wielkości taras gdzie stał stolik przysłonięty dużym, czerwono-białym parasolem i dwie małe palmy w doniczkach.
Oczywiście, nie zapominajmy o łazience! Wanna z hydromasażem to od dzisiaj wasz nowy przyjaciel.
A na pierwszy rzut oka ten hotel nie wyglądał na aż tak dobry.
- Życzę miłego dnia~ - oznajmiła kobieta i was zostawiła.

- Niestety... Ten maluch jest jeszcze na to za mały mimo wszystko~ Ma dopiero drugi poziom. Z tego co mi wiadomo, to ognistych ataków uczą się dopiero na siódmym~ - Pedro zaczął przymilać się do swojego trenera zadowolony, aż w końcu... Usnął mu na rękach. Kucharz zaśmiał się jedynie - Zupełnie jak dziecko... Poziomy u pokemonów są trochę jak ich wiek. Przestają dojrzewać wraz ze swoją ostatnią ewolucją, wtedy też ich poziom rośnie, ale wiek stoi w miejscu~ A jeśli nie mają ewolucji przeważnie zatrzymują się na jakimś 30-stym poziomie~ - uśmiechnął się lekko zerkając na jego pokemony - U ciebie widzę też są same maluchy, chociaż ta Buizel wydaje mi się najstarsza~

Gość

- Tak... Większość z nich złapałem całkiem niedawno. Przybyłem do tego regionu jakieś parę dni temu... Zatrzymałem się w Gold Beach tylko dlatego że jestem w Drodze Do West Star. Chciałbym zmierzyć się z tamtejszym liderem, bo słyszałem że dzięki odznakom można łapać silniejsze pokemony. No, ale dosyć o mnie... Mam jeszcze jedno pytanie... Charmander Ewoluje w Charizarda, racja? Utrzymałby go pan w kuchni? Takie tylko pytam... - Spytał się o to ostatnie, dlatego bo był ciekaw kolejnej rzeczy - w tym wypadku czy wielki jaszczur poradziłby sobie w kuchni. Jednocześnie zerknął jeszcze na swoje pokemony. Wyobraził je sobie jak ewoluują. A jako że nie w większości nie miał pojęcia jak wyglądają ich ewolucje (Jedynym wyjątkiem był Pidgey). Wyobrażał je sobie głównie jako wielkie, potężne bestie. Nie mógł się doczekać kiedy jego pokemony będą gotowe, aby wejść na ten kolejny poziom swojego rozwoju...

- Owszem, ewoluują w Charizardy~ To są wyjątkowo wielkie i groźne bestie... Ale kiedy tylko ewoluuje w Charmeleona, od razu dam mu Everstone. Nie chcemy, żeby rozwalił nam kuchni~ No i będzie tak przynajmniej póki nie zwolnię się z pracy~ A póki co zbieram na własne mieszkanie. Dlatego też postanowiłem się tutaj zatrudnić~ - maluch ziewnął w końcu, a kucharz nie mając nic lepszego do roboty, po prostu podszedł bliżej. Pokemony zaraz przez chwilę na niego spojrzały, po czym wróciły do swoich zajęć

Gość

- Everstone? Emm... Co to dokładnie za przedmiot? - Nie znał się na przedmiotach do trzymania ani trochę. Z tego co kucharz mu powiedział, mógł się domyślić że w jakiś sposób powstrzymuje ewolucję pokemona. To nieco dziwne. Nigdy wcześniej nie słyszał o takim czymś. No, ale jego i tak taki przedmiot zbytnio go nie interesował. Z drugiej strony dla osób takich jak jego rozmówca, taki przedmiot byłby całkiem przydatny. - Póki nie zwolnisz się z pracy? Masz jakieś plany? ...Czy Po prostu chcesz by twój pokemon mógł się w pełni rozwinąć? - Spytał.

- Everstone to przedmiot, który zatrzymuje ewolucję danego pokemona. Czasami to jest wyjątkowo użyteczne... Szczególnie że pokemona po ewolucji nie można przywrócić do jego poprzedniego stadium. Ale lepiej używać ich jedynie na pokemonach ewoluujących przez poziom, bo dla tych przez kamienie bądź inne przedmioty nie ma to sensu~ - zaśmiał się jedynie i znów rzucił okiem na jego stworki - Moje plany polegają na tym, że gdy już będę miał własne lokum, stanę się trenerem, bądź koordynatorem... Sam jeszcze nie wiem. W sumie obydwie profesje mają swoje zarówno zalety jak i wady~ To zależy od punktu siedzenia jak to mówią~

Gość

- Koordynatorem? - zdziwił się. Słyszał niesamowicie wiele o trenerach, ale niezbyt o Koordynatorach. Praktycznie raz czy dwa obiło mu się to o uszy, ale nie znal zbytnio co to mogło znaczyć. - Poza tym, powodzenia w spełnianiu swojego planu... Może to zająć nieco czasu, ale jeśli już będziesz mógł wyruszyć na własną przygodę... - Tu spojrzał na swoje pokemony... przypominało mu to nieco jego historię. - To uwierz mi, będzie to na pewno tego warte. - powiedział z uśmiechem.

- Koordynatorzy to ludzie, którzy nie trenują pokemonów do walk, a do wystaw~ I nie zdobywają za to odznak, a wstążki. To może być naprawdę ciekawe doświadczenie, ale niestety wiąże się z tym dużo pracy... - westchnął - Dziękuję ci bardzo i wzajemnie~ Oby twoje pokemony stanowiły silną i zgraną drużynę~ - uśmiechnął się radośnie i w tym momencie... Prąd wrócił! - No dobrze, wracam na kuchnię. Już za wczasu życzę smacznego~ - i w końcu kucharz poszedł do kuchni kontynuować to, co przerwały mu warunki pogodowe

Gość

- Nie ma za co! I.. powodzenia w twoich planach! - Powiedział. Nareszcie. Prąd wrócił. Nie był pewien ile jeszcze to zajmie. Nie przeszkadzała mu rozmowa z nieznajomym. Po prostu chciał by przyszło jego zamówienie. No, ale przynajmniej już wszystko załatwione. Spojrzał jeszcze szybko przez okno czy nadal pada, po czym spojrzał na swoją drużynę. Ciekaw był jak ewolują. Jako że powinien przygotować się do nadchodzącej walki, wyjął swój Pokedex, aby sprawdzić jak ewolują jego pokemony. Kto wie? Może któryś z nich jest bardzo blisko osiągnięcia swojej kolejnej formy?