Port

Olbrzymi port podzielony na dwie sekcje: pasażerską i towarową. Do portu zawijają głównie załadowane statki, które odpływają puste, miasto bowiem produkuje głównie usługi. Wróćmy jednak do samego portu. Część towarowa to istny labirynt gdzie połapią się tylko magazynierzy z rozpiskami, kierowcy odbierający towary, a także marynarze. Zwykły śmiertelnik szybko się tam zgubi, a trzeba uważać bo co chwila towary przemieszczają się, coś zabierają, coś dokładają... pracuje tu wiele silnych pokemonów, głównie walczących, ale stosuje się też olbrzymy takie jak Torterry by transportować towary.
Co zaś tyczy się części dla turystów ta jest idealnie uporządkowana tak by nikt się przypadkiem nie zgubił, drogowskazy wskazują nie tylko drogę wprost do miasta, ale również ścieżkę dzięki której można od razu udać się na drogę nr. 1 lub 8. W dodatku jest tu olbrzymia mapa wielkiego miasta gdzie można sobie spokojnie sprawdzić drogę by nie zgubić się w tej metropolii.

Właśnie przechadzał się po Porcie, jako że całkiem niedawno przybył na statku do nowego regionu. Pomyślał że pierwsza rzecz którą powinien zrobić to rozejrzeć się po okolicy i poznać miasto, dlatego zatrzymał się przy mapie, starając się na wszelki wypadek zapamiętać jak najwięcej szczegółów. - Jak myślisz, gdzie powinniśmy najpierw się wybrać? - pytanie to było skierowane do jego pokemona, którego trzymał na ramieniu. Nie chciał chować go do pokeballa, jako że czuł się nieco samotny, w tak ogromnym miejscu. A tak... przynajmniej miał kogoś do rozmowy. Przeglądając mapę, w końcu jego wzrok zatrzymał się na miejscu, podpisanym "Sala Pokemona" - Zaczął rozmyślać - Czy był wystarczająco silny, aby już teraz wyzwać jakiegoś lidera? Czy miał wystarczająco wiary w swojego towarzysza, aby spróbować? Po chwili jednak przypomniał sobie że nie po to tu jest, i zaczął przyglądać się reszcie rzeczy wokół.

Pozostawiając swoje towarzyszki w tyle pobiegłam w głąb portu, by trochę porozglądać się za senpaiem i jego koleżkami. Liczyłam na to, że wyczuje jego zapach. Tą słodką lawendową woń prosto spod jego muskularnych paszek... Niestety, nie jestem wyszkoloną psinką, by robić takie rzeczy. Szkoda. Pozostaje mi tylko zdać się na swe oczka. Ah! Jaką ja mam chcice, by wsadzić swój szpadel w odbytnice Ryuu-senpaia! Zrobiłabym to nie tylko z miłości do niego, ale też dlatego, że skrzywdził moją dziewczynkę. Chieko i Miyako się nie tyka. One należą do mnie. Jak ktoś ma je gwałcić, to tylko ja sama. Albo one mnie. Ta druga opcja też jest ekscytująca. Tak czy inaczej, jeśli nie zlokalizuje senpaia w porcie, to wychodzi na to, że musimy zawitać do każdego miasteczka w całym regionie.

- Deser. Myślę, że zasłużyłyśmy na deser! - Rzekłam radośnie. Trzeba wykorzystać to, że jeszcze jesteśmy jako tako w miejscu, gdzie powinna być jakaś cukiernia. Miałam ochotę na ciasteczko. Nie chciało mi się biegać z pustym żołądkiem. - A potem sobie gdzieś tam pójdziemy. Może na drogę numer 1? Skoro senpai z chłopcami chce zniknąć, to nie będą używać typowego środka transportu, bo ich szybko wyłapiemy. - Zaproponowałam z lekkim uśmiechem przymilając się do obu dziewczyn.

- Dobrze... To może... - Zamyślił się jednocześnie głaskając Venipede. - Po prostu pozwiedzajmy na razie. Jest już tu nieco tłoczno... Chyba powinniśmy wybrać się w stronę drogi nr. 1. Może są tam jakieś ciekawe pokemony? - Zaczął powoli kierować się ku wyjściu z portu, nie przestając rozmawiać z robakiem. - Jak myślisz? Co Spotkamy? Mam nadzieję że uda nam się złapać cokolwiek... Bo chyba powinni gdzieś w okolicy żyć jakieś dzikie pokemony, racja? - Zanim się obejrzał, opuścił port.

[Opuszczenie Tematu.]

Dziewczyna niechętnie postawiła swoje stopy na ziemi. Stanowczo wolała zostać w Frost Summit niż tutaj ale... Rozkazy to rozkazy, a aktualnie jej zadaniem było wypocząć. Szczerze nie chciała, wolała się  udzielać w kwaterze, ale taki już spotkał ją los i co może poradzić? Kompletnie nic. Kiedy oddaliła się od statku wypuściła Zero i poklepała go po wystającej z hełmu czuprynie.
- Ciekawe czy kiedyś pozwolą ci się go pozbyć.. - mruknęła cicho zaciekawiona i podeszła do wielkiej mapy przyglądając jej się. - Gdzie powinniśmy iść...? Jak myślisz, Zero? - stworek popatrzył na mapę i pokiwał łebkiem na boki. Pewnie chętnie by pomógł, gdyby rozumiał dokładniej ludzkie pismo.
- Eh... Nienawidzę tego miejsca.

Nareszcie wysłali go na pierwszą misję! Przysiągłby, że za zamkniętymi drzwiami słyszał ich śmiechy. Ale on im jeszcze pokaże! Będzie tym, który zmieni cały świat! No dobra. Rozejrzał się. Jest w porcie, tak? No i... Tyle z jego wiedzy, haha. Spojrzał na Soleila
- Znasz to miejsce chyba lepiej niż ja, co? - mruknął cicho
- Znam dzicz. Miast kompletnie nie ogarniam. Może... Po prostu idź przed siebie! Gdzieś na pewno trafisz! - zawołał Rowlet tym cichym, melodyjnym głosem widocznie wyjątkowo zadowolony ze swojego pomysłu
- Jak zwykle bardzo pomocny - przewrócił oczami i po prostu poszedł przed siebie. Wtedy zauważył, że jakaś dziewczyna na coś patrzy. Mapa! Świetnie! Zaraz stanął obok i spojrzał na nią.
- ...I tak nie zarwiesz.
- ZAMKNIJ SIĘ.

- Mmm... Iść na Drogę 1... Czy Drogę 8... Ughh... - mruczała pod nosem zastanawiając się przez dość długą chwilę. Nawet kaptur zdążył zsunąć się jej z głowy kiedy tak ją zadzierała patrząc się na tą wielką mapę. Prędzej szyja zacznie ją boleć niż się zdecyduje co... Zero jednak momentalnie się poderwał odwracając w kierunku jakiegoś nieznajomego. Widząc jego bojową postawę sama odwróciła się poprawiając kaptur, coby siedział tam gdzie powinien.
- Kto ty. - wywarczał pokemon patrząc się na niego. Trudno stwierdzić jaki miał wzrok przez ten hełm. Ale jak to pies obronny, był do niego wrogo nastawiony.
- Zero uspokój się. - przywróciła go do porządku jednym słowem i spojrzała na mężczyznę. Teraz... Rozmowa jest chyba nieunikniona co...? - Coś się stało?

Soleil od razu zaskrzeczał widząc biegnącego do niego pokemona i nastroszył piórka.
- Kolego, spokojnie! Tylko stoimy obok! - zatrzepotał skrzydłami jakby chcąc go odgonić i jakby kompletnie nie zwracając uwagi na jego rozmiar, haha
- Tak się składa, że ciebie mógłbym zapytać o to samo. - mruknął do tego pso... Cosia. Serio, pierwszy raz widział tego pokemona na oczy. Zaraz jednak na szczęście zjawiła się jego właścicielka
- Nie, nic takiego. Ale przez tego debila twój psiak uznał nas za zagrożenie - wskazał na Rowleta
- Zdrajca! - zaraz go dziobnął w ten palec i wzleciał, żeby ten go przypadkiem nie złapał
- AŁA! JAK JA CIĘ ZARAZ OSKUBIĘ, TO SIĘ NIE POZBIERASZ! - warknął na to wredne ptaszysko

Patrzyła na niego zdziwiona. I to... Nawet bardzo zdziwiona. W końcu, ten facet zachowywał się dość dziwnie. Przecież dobrze słyszała, jak mówił coś do Nulla jakby rozumiał co miał do powiedzenia. Bzdura! Każdy na tym świecie wie, że z pokemonami nie można się dogadać. Co najwyżej to one mogą porozumieć się z nami używając telepatii, ale to najczęściej typy psychiczne i legendy nic więcej! Może dlatego wydawał się taki dziwny.
- Em... - patrząc na tą sytuację z sówką kompletnie już nie wiedziała co ma myśleć. Śmiać się... Czy strzelić otwartą dłonią w twarz ze zrezygnowaniem?
- Traktuj swojego pana z szacunkiem! - warczał dalej Zero, zniżając łeb i strosząc sierść na grzbiecie niczym wściekły kot. Dziewczyna cały czas uspokajała go dłonią i głaskała po grzebieniu mając nadzieję, że przestanie się popisywać.
- Nie nazywaj tak pokemonów. - jej wzrok wyglądający spod kaptura był tak zimny, że mogłaby go zamrozić w tym momencie, a już na pewno strzelać soplami. Poprawiła zaraz swój płaszcz, żeby zasłonić bandaże. - I nie krzycz.

Soleil spojrzał na psowatego i wylądował przed nim
- Spokojnie, jesteśmy kumplami. Tak naprawdę się lubimy, a to są zwykłe zaczepki~ Nigdy o tym nie słyszałeś? - spytał zdziwiony - Poza tym on potrafi z nami rozmawiać~
- Nie musisz tego wszystkim rozpowiadać - mruknął trącając go lekko butem - Spoko, on mi to wybacza - widząc chłód w jej oczach sam zaraz schował się w kapturze własnej bluzy - Myślisz, że jestem na tyle głupi, żeby skrzywdzić własnego pokemona? Wolałbym już zamordować człowieka. Oni są nic nie warci. - trzeba przyznać, że to, z jaką lekkością to mówił, było aż przerażające. Aż Soleil musiał go uszczypnąć dziobem w kolano, żeby się ogarnął.

- Kum...plami? - przekrzywił łeb patrząc na ptaszynę jakby starał się zrozumieć znaczenie tego słowa. - Co to znaczy... "Kumplami"? To inne słowo na "pan"? - przekrzywił łeb w drugą stronę zniżając go przy okazji do poziomu na jakim znajdywał się ptaszek. Wyglądał na nawet bardziej niż zaciekawionego. Nawet płetwą ogona ruszał lekko na boki. Nie ma co ukrywać, jako chimera stworzona przez ludzi, która dopiero poznaje świat, niektórych rzeczy kompletnie nie rozumiał. Dobrze, że w ogóle potrafi gadać.
Zachowanie chłopaka wzbudzało jedynie coraz więcej podejrzeń u Black. Mruczenie pod nosem jak jakiś dziwak, mówienie o Rowlecie jakby znał jego słowa chociaż to kompletnie niemożliwe. Jeszcze to podsumowanie o pokemonach.
- Mord nic nie daje. - syknęła wręcz jak wściekły wąż zaciskając dłonie w pięści. No cóż... Brzydziła się przemocą, ale wiedziała, że jeśli dostanie taki rozkaz będzie musiała go wykonać. Póki co jednak miała robić bardziej za szpiega... Ale nawet to jej nie wychodziło. - Czegoś ode mnie chcesz?

Pokemon wpatrywał się w niego wzrokiem mówiącym "serio?". Oj, widać trzeba jeszcze biedaka wiele nauczyć!
-No... Kumpel, czyli przyjaciel! Ktoś, do kogo jesteś bardzo przywiązany, ufacie sobie nawzajem i wszystko wybaczacie! Trzeba cię jeszcze wiele nauczyć... - zaraz spojrzał na Zane'a - Bierzemy go.
- Nie ma mowy. On nie należy do nas!
- Ale Zaaaaneeeee!
- Nie.
- To weź tę panienkę ze sobą, o! Wygląda i zachowuje się jak ty, dogadacie się!
- Mowy nie ma. Po pierwsze, nie zgodzi się. Po drugie pewnie i tak zmierzamy kompletnie gdzie indziej - Soleil aż spojrzał na dziewczynę i jej pokemona, jakby oczekując odpowiedzi

- Eeee... - tak. Teraz kompletnie nie miała pojęcia co ma o tym myśleć. - Do... Kogo ty...? - spytała robiąc aż krok w tył. Gdyby miała broń jak nic by po nią sięgnęła i powiedziała coś w stylu "Nie zbliżaj się do mnie psychopato gadający sam do siebie", ale nie miała broni! Czyli... Nie miała też innego wyjścia jak tylko zrobić wszelko wypadkowy krok w tył. I tyle. Bo Zero stanął za nią i zatrzymał ją hełmem pchając w kierunku ptaszyny.
- Chcę się uczyć! - zawołał trącając ją dalej swoim hełmem w plecy.
- Zero, co ty robisz? Uspokój się. - widząc, że się jej nie słucha zdziwiła się i to bardzo. - Zero!
- Powiedz jej! Powiedz jej, że chcę się uczyć od tego zielonego ptaka!

Zane zaśmiał się cicho widząc, co robi jej pokemon. W końcu ma szansę komuś udowodnić, że nie jest świrem!
- Twój pokemon mówi, że chce uczyć się życia od Soleila~ - uśmiechnął się lekko patrząc na Rowleta z uśmiechem
- No, na coś ci się to w końcu przydało~ - ten zaraz podszedł do pokemona - Swoją drogą mam na imię Soleil~ A ty jesteś Zero, tak? Jakim ty właściwie gatunkiem jesteś? - spytał przekrzywiając łebek jak to zaciekawiona sowa
- Swoją drogą żeby ci udowodnić, że ich rozumiem... Mogę już ci powiedzieć, że twój pokemon jest typu normalnego. Zgadza się?~

//Null +1 do szczęścia

- Zaraz. - położyła dłoń na hełmie Nulla odpychając go trochę od siebie, żeby przestał ją w końcu pchać do przodu bo się jak nic przewróci. - Zaraz. Zaraz. Zaraz.... Co. - patrzyła na niego tym zdziwionym wzrokiem. Lepiej! Nawet podeszła do niego oglądając ze wszystkich stron jakby szukała czy nie ma jakiś dziwnych urządzeń i sprzętów.
- Skąd niby TY wiesz, co chce Zero? Może mi jeszcze powiesz, że Rowlet ci powiedział, co? To... to przecież dziwne! A... A typ mogłeś sobie zgadnąć!
- Powiedz mojej pani, że tak dokładniej to jestem TF001 - Zero. Jedyny nadający się do funkcjonowania poza maszynami Type:Null. Wtedy na pewno uwierzy!

- Ohoho, może i ja się czegoś nauczę~ - zaśmiał się Soleil siadając tuż przed nim - Skoro jesteś jedyny... Jesteś może legendą?~ - spytał z podekscytowaniem skacząc wokół niego i przyglądając mu się wyjątkowo dokładnie
- Wciąż mi nie wierzysz, co? - spytał spoglądając na nią, po czym wysłuchał Nulla - Więc powiedz mi, skąd wiem, że jest to jedyny funkcjonujący poza maszynami Type: Null, który nazywa się TF001 - Zero... Eee, dobrze powiedziałem? W sumie to imię brzmi trochę dziwnie... Oczywiście bez urazy~ - uśmiechnął się lekko do Nulla, po czym spojrzał z wyższością na dziewczynę - I co? Dalej mi nie wierzysz?~

Mmm.. To gdzie jest jej szczęka? Bo jak wiatr zawiał to nawet jej kaptur zwiało z głowy. Tego zdziwienia nie dało się ukryć.
- ....ale, jak? - patrzyła się na niego na twarzy mając dosłownie BLUEscreena. Mózg.exe przestał odpowiadać. Potrzebny jest reset systemu. Co w sumie zrobił zaraz Null lekko trącając ją hełmem. Z 5 razy.
- JAKIM CUDEM ROZUMIESZ POKEMONY?
- Legenda? Czym są legendy? To jakieś specjalne pokemony?

No w końcu mu uwierzyła! Uśmiechnął się dumnie, a na jej słowa wzruszył ramionami
- Szczerze mówiąc sam chciałbym wiedzieć. Ale umiem to od dziecka~ Zawsze wszyscy uważali mnie za świra, tak jak ty na początku. Ale tamtym nie miałem jak udowodnić... - mruknął. Bądźmy szczerzy, wypowiadał się o tym jak o zwykłej rzeczy, typu zrobienie salta albo szpagatu. Ale jak się z tym żyje codziennie, to cóż się dziwić~
- Dokładnie! Legendy to takie specjalne pokemony, których jest bardzo mało, ale są wyjątkooowo silne! Chociaż szczerze mówiąc nigdy żadnej nie widziałem... - westchnął cicho - I... Do czego ci ten hełm? - dziobnął go lekko. Miał cichą nadzieję, że go to nie zaboli. Jeszcze by się rozwścieczył, czy coś!

- Szczerze, to wciąż mam cie za świra bo to dziwna umiejętność. - no to podsumowała. Jak nic mu teraz lepiej na tym padole łez i bólu. Nic tylko iść i spytać czy siostra Joy ma może jakiś niepotrzebny sznur.
- Co osoba z takim talentem tutaj robi? - spytała poprawiając płaszcz. Trochę się krzywiła przy większości ruchów.
- Ja.. Nie jestem raczej super silny. Gdybym był silny, ochroniłbym swoją panią! - aż tupnął przednią łapą w ziemię. - I.. Zrobili nas dużo... Więc chyba nie jestem legendą. - pokiwał łbem. Kiedy ten puknął go w hełm słychać było taki dźwięk podobny do metalu. - Mówili, że bez tego jesteśmy niebezpieczni.. TF010 i TF025... I kilka innych, wpadły w szał i zabiły kilku pracowników. Ale tego w zasadzie moja pani nawet nie wie. Nie mówcie jej, dobrze? - Zero jaki ty naiwny... Zaraz im całą historię życia opowiesz.

Gdyby nie fakt, że ta misja była tajna, zaraz by jej wszystko wygadał. Ale zamiast tego...
- Uciekłem - skwitował krótko - Nawet moi rodzice uważali, że jestem chory psychicznie - fuknął cicho - Potem po prostu od nich uciekłem... I stwierdziłem, że wyruszę w świat~ - uśmiechnął się zadziornie, po czym zauważył jej krzywienie się - Coś nie tak?
- A szkoda... No nic, może w trakcie podróży jakąś spotkamy~ - zawołał radośnie - A to coś jej się stało? Przecież nie wygląda na ranną ani nic... - mruknął cicho przekrzywiając łebek - I... Zaraz. Jak to zrobili? Przecież pokemony wykluwają się z jaj!

- To głupie. - najszybsza odpowiedź świata jak nic. Pewnie normalnie dodałaby do tego swoje nie wiadomo jak długie wypowiedzi i w ogóle, ale... Jest jeden haczyk. On nie jest Marshalem. Przynajmniej na razie nie ma takiego statusu jak on. - Huh? Nie.. Nic mi nie jest. - odpowiedziała ze spokojem. Oczywiście, że nie powie prawdy. W końcu, nie będzie mówić nieznajomemu swoich słabości.
Null zaraz na nią spojrzał, a ona zrobiła krok w tył.
- Nie. - powiedziała patrząc na niego, a on zaraz się do niej zbliżył. - Siad. Zostań. - mówiła, ale ten nie słuchał. Cóż.. Może i dobrze? Wpakował łeb pod jej płaszcz odgarniając go.
- O! Jest ranna! Widzicie, widzicie? - w niektórych miejscach bandaże nawet były trochę czerwone, a jej ubiór... Hah...
- Nie dostajesz dzisiaj kolacji...... - warknęła patrząc na Zero, który zapiszczał.
- Ale chciałem dobrze!

- Niby czemu? Dzięki temu przynajmniej może zobaczę kawałek świata i poznam nowe gatunki pokemonów. Tak siedziałbym jedynie w domu albo i w psychiatryku słuchając jak bardzo jestem nienormalny i niebezpieczny - przewrócił oczami. Po chwili spojrzał na jej rany - To... Nie wygląda dobrze - mruknął jedynie - Co ci się stało? Ktoś cię zaatakował? - po chwili zerknął za Zero i puścił mu oczko z uśmiechem - Nie martw się. Ja ci coś dam~ - Soleil przekrzywiał łebek patrząc na te rany
- Wygląda na coś dużego... To raczej nie mógł być człowiek, prawda? - spojrzał na niego - Ale spójrz, ważne, że żyje, prawda? Poza tym myślę, że wystarczy ci mały trening i będziesz w stanie obronić ją przed każdym! Pomogę ci, co ty na to?~ - spytał trzepocząc skrzydłami z podekscytowaniem