PokeCenter

- Ja? - usiadł obok niego i poklepał go po plecach. - Jestem Yogan! Lider tutejszej sali. - uśmiechnął się. - No chłopie. Weź się w garść. - powiedział z tym pokrzepiającym uśmiechem na twarzy. - Nie ważne jak długo ją znasz, ani kim dla ciebie jest. Ważne, że ją znasz i przejąłeś się, bo mogła zginąć i to jeszcze na twoich oczach. To zwykły szok. Musisz się po prostu uspokoić. - odchylił się do tyłu opierając o oparcie krzesła. Jego Ninetales wyszedł z Pokeballa i otarł się o swojego właściciela, mrucząc miło. Popatrzył jedynie na ciebie i nie odezwał się.
- Widzisz? Twoje pokemony też pewnie chciałyby cie uspokoić. Dlaczego ich nie wypuścisz? Będą jak woda na płonący w tobie strach. Ugaszą go szybciej niż ci się wydaje. Nie ma lepszego sposobu na tym świecie! No... Może jeszcze wyborne jedzenie jest dobrym lekiem na stres, ale nie w tym momencie.

- L-lider huh...? - spytał cicho patrząc na jego Ninetalesa. Trzeba przyznać, że wyglądał całkiem majestatycznie i jednocześnie uroczo... Zaraz spojrzał na swoje pokeballe - K-kiedyś... W-wrócę tu i się z t-tobą zmierzę... T-teraz nawet nie mam sz-szans, haha... - uśmiechnął się lekko. Pierwszy szok już chyba minął, ale wciąż czuł się beznadziejnie. Patrzył na te kulki zadając sobie pytanie "wypuścić je, czy nie?". Ale w końcu... Zdecydował się ich wypuścić. I na dzień dobry Soleil dziobnął go w nos.
- CO CI STRZELIŁO DO GŁOWY, ŻEBY MNIE CHOWAĆ W TAKIM MOMENCIE.
- Nie wrzeszcz na mnie, ok?! Już dość mam nerwów na dziś! - warknął, po czym zdał sobie sprawę, że nie jest sam, haha. Spojrzał na Yogana, po czym naciągnął kaptur bardziej na głowę - W-wybacz...

- No już. Weź się w garść jak na faceta przystało. - poklepał go po plecach, tym razem o wiele mocniej. Chciał mu płuca odbić czy co?!
- Pogadaj sobie z nimi na spokojnie. Nawet, jeśli i tak nie będziesz mógł zrozumieć co mówią, pewnie chcą cie podnieść na duchu, w ten... Czy inny sposób. - Ninetales nawet podszedł do niego i polizał go po twarzy. Yogan podniósł się i zaczął iść w stronę wyjścia.
- Zadbaj o tą dziewczynę. Jak się obudzi, sama wiele nie zrobi. - stanął w końcu w drzwiach i obejrzał się w jego stronę.
- W takim razie, zapraszam na potyczkę kiedy będziesz gotów~ - i wyszedł.
Rockruff zaczęła zlizywać krew z jego rąk. Abra nawet się obudziła i zaniepokojona oglądała go z jednej i drugiej strony.
- Ta krew smakuje jak krew pokemona. - mruknęła psinka trochę zdziwiona.

No cóż... Chyba jednak dobrze, że nie znał prawdy, haha. Jeszcze następny uważałby go za zdrowo kopniętego. Ale szczerze mówiąc... otuchy mu nawet dodał. Popatał zaraz Jasmine po łebku, Akitę (o ile mu pozwoliła oczywiście) również. A żeby Soleil nie był zazdrosny, to jego pomiział pod dzióbkiem
- J-już mi trochę lepiej, s-spokojnie... - westchnął cicho, chociaż nadal cały dygotał z nerwów - H-huh...? M-może to po prostu l-ludzka krew s-smakuje jak ta p-pokemona...? Albo m-miałem na rękach t-trochę krwi Zero... W k-końcu on też był r-ranny... - mruknął cicho patrząc na nich - A w-wy jak się czujecie...?
- Ja dobrze, ale chyba przydałoby mi się leczenie... Ta walka mnie wykończyła...

- Mmh... Nie czuję tu ludzkiej krwi. - stwierdziła Akita siadając na ziemi. - Wiesz. Mama kiedyś przyniosła nam do nory jakieś dziecko, które spadło ze skarpy i skręciło sobie kark. Ludzkie mięso i krew smakują okropnie... A to ewidentnie smakuje jak krew pokemona. - żeby się upewnić, zaczęła ją zlizywać też i z innych miejsc gdzie był brudny. - Ta. Wszystko smakuje jak pokemon.
Jasmine otarła się o jego twarzyczkę starając się mruczeć jak kot coby go uspokoić, ale niezbyt jej wyszło. "Wciąż się boisz, prawda?".
- Ze mną wszystko dobrze. - szczeknęła psinka. Abra kiwnęła łebkiem przytakując, że z nią też jest dobrze.

To... Było dziwne. W końcu Black była człowiekiem, a nie pokemonem! Pokemon nie mógł by posiadać pokemonów! Yyych, ależ to wszystko jest pogmatwane... Na opowieść Akity lekko się skrzywił
- Chyyyba jednak n-nie chcę znać szczegółów... - mruknął cicho. Po chwili spojrzał na Jasmine
- Nawet nie wiesz, jak bardzo... - mruknął w myślach, po czym pogłaskał ją po łebku - Ale po prostu... Nie chcę żebyście się o mnie martwili. Jakoś... Dam sobie radę. Skoro dałem sobie radę w moim rodzinnym mieście, to czemu tutaj miałbym polec...?
- J-jak tylko Black stamtąd w-wyjdzie, oddam c-ciebie i Nulla d-do leczenia... W k-końcu obaj j-jesteście ranni... - westchnął

"Uspokój się, dobrze? Kilka wdechów. Skup się na czymś miłym."
Akita usiadła obok jego nogi jak grzeczny pies i jedynie rozglądała się dookoła, gotowa naszczekać na każdego kto by się tylko zbliżył. Rowlet usiadł mu na ramieniu i otarł się o jego twarz.
- Lepiej zrób to teraz. - zaćwierkał. - Black pewnie będzie chciała zobaczyć Zero gdy tylko się obudzi. Jak zobaczy go takiego obitego, pewnie się zmartwi. Zobacz. - wskazał skrzydłem na recepcję. - Chansey zajmuje się wszystkim kiedy Siostra Joy jest zajęta. I weź się umyj. Zaraz będę miał całe pióra ubabrane!

- Jesteś kochana... Dziękuję~ - uśmiechnął się i nawet cmoknął ją w ten łebek. Poszedł za jej radą i... No cóż, teraz mógł się chociaż ruszyć! - W-wybacz za zamknięcie cię w p-pokeballu... W-wiem, że tego nie lubisz... - po chwili zerknął na Soleila - T-ta, ta. M-morda w kubeł... - mruknął niby żartem jakby chcąc rozluźnić nieco atmosferę, po czym zamknął go w pokeballu, by leczenie było łatwiejsze. Trzymając Jasmine na rękach podszedł do Chansey - P-przepraszam... Ale... Cz-czy mogłabyś się zająć t-tymi pokemonami...? - zaraz podał jej Rowleta i Type: Nulla - Z-za moment po nich w-wrócę... T-tylko... M-muszę się umyć... - i poszedł do łazienki zmyć z siebie tę krew.

Chansey z radością wzięła kulki i zaraz się nim zajęła. Dała mu kluczyk od jednego z pokoi, żeby mógł się w spokoju sobą zająć. Abra usiadła sobie na łóżku i wróciła spać, a Rockruff znudzona trochę tym nagłym spokojem położyła się zaraz obok niej. Kiedy w końcu się umył i wyszedł, ta dwójka spała w najlepsze na łóżku. Chyba nie warto było ich budzić. Problemem były ubrania w tym momencie, w końcu nie miał żadnego na zmianę! Ale kiedy tylko przeszukał jedną z wiszących tu szafek, mógł znaleźć spodnie moro i jakiś niebieski T-Shirt. Chyba ktoś tu to kiedyś zostawił. Czystych gatek niestety już nie było jeśli ich tylko bardzo potrzebował. Wygląda na to, że może albo się przespać, żeby ochłonąć, albo zejść na dół i po prostu czekać.

Chyba... Lepiej będzie po prostu poczekać, haha. Dobrze, że tu były te ubrania! Jeśli chodzi o gatki... Wiadomo przecież, że mężczyźni chodzą w jednych nawet i przez miesiąc! Kiedyś się kupi jakieś po drodze. Tak samo jak i inne ciuchy. W każdym razie zaraz ubrał się, nakrył obydwie samiczki, żeby było im w miarę ciepło, po czym sam zszedł na dół. Od razu odebrał Soleila i Nulla. Dobrze by było, żeby na razie odpoczęli w swoich kulkach, więc ich nie wypuszczał. W końcu nawet nie zauważył, jak bardzo późno się zrobiło przez to zamieszanie, haha. Ale no cóż... Jedyne co mu teraz pozostało, to siedzieć i czekać w tych nerwach. Oby tylko wszystko było dobrze... W końcu nie miał pojęcia jak zajmować się tym bydlakiem!

Późną nocą, światełko w końcu zgasło, a Siostra Joy wyszła zza drzwi. Wyglądała na senną, ale co się dziwić? Widząc czekającego chłopaka uśmiechnęła się lekko.
- Z twoją przyjaciółką wszystko jest już dobrze. Straciła dużo krwi, ale teraz śpi spokojnie. Możesz iść ją zobaczyć. Dobrze by było tylko znaleźć dla niej jakieś ubrania... Tamte są całe we krwi i nadają się bardziej do wywalenia. - stwierdziła i wróciła na swoje stanowisko, gdzie usiadła sobie na krzesełku.

Odetchnął z ulgą słysząc, że wszystko z nią dobrze. Jak nic ciśnienie tak mu spadło, że o mało nie zemdlał, haha
- Dz-dziękuję bardzo! J-jestem naprawdę wdzięczny...! - oczywiście od razu się jej ukłonił, po czym wszedł do pokoju, gdzie dziewczyna była operowana
- B-Black...? - spytał nieco niepewnie. Oczywiście starał się być najciszej jak tylko mógł, żeby jej nie obudzić. Chociaż mimo wszystko chciałby wiedzieć jak najszybciej jak się czuje. I najlepiej jak najszybciej kupić jej nowe ciuchy, haha...

Patrząc na to, że pod tą "kołderką" jedyne co teraz na sobie miała to jej szorty i stanik... Na pewno przydadzą się jakieś ciuszki. Leżała na plecach. Wydawała się nawet bledsza niż zwykle, haha. Jest pod działaniem narkozy, więc raczej nie obudzi się zbyt prędko. Jedyne co mógł zrobić to siedzieć tutaj, albo iść do swojego pokoju i tam odpocząć tak, jak powinien. W końcu, wszystko z nią dobrze! Przynajmniej na razie.

Odetchnął cicho. Skoro czuje się dobrze... To chyba rzeczywiście pora iść spać, haha. Dopiero teraz poczuł, jak bardzo jest śpiący. Ziewnął jedynie przeciągając się, po czym wrócił do swojego pokoju. Po drodze podziękował siostrze Joy jeszcze raz. Przydałoby jej się kupić jakieś kwiatki, czy inną czekoladę, haha. W końcu jednak wrócił do dziewczyn, wypuścił Rowleta, żeby mógł się przespać na wolności i w końcu sam zasnął tuląc się do tych samiczek. Wolał chyba nie wypuszczać Zero. W końcu kto wie jaka byłaby jego reakcja...

Rano... Czy raczej po południu, kiedy się obudził, Akita siedziała pod drzwiami drapiąc w nie i szczekając.
- Wwwwyyyppuuuśśććć... Dłuużej nie wytrzymam....! Zaraz będziesz musiał sprzątać dywan! - warczała i nie przestawała drapać w drzwi. Jasmine... No... Cóż... Spała. Jedynie przekręciła się na drugi boczek zadowolona. Chyba jeszcze nie była głodna, haha. Co ciekawe.. Pokeball Zero drżał i gibał się na boki. Chyba miał już dość czekania.

Ziewnął i w końcu się przeciągnął oceniając sytuację. Ok. Soleil i Jasmine smacznie spali, Akita chciała wyjść i Zero w sumie też... No dobra. Zaraz otworzył drzwi.
-Tylko nie odchodź za daleko i wróć od razu... Nie mogę z tobą wyjść, bo boję się reakcji ludzi na Zero. A on też już się nie może doczekać... - mruknął cicho, po czym wypuścił również Nulla z tej białej kulki - Witaj znów... - uśmiechnął się lekko - Nie martw się, z Black jest wszystko dobrze... Ale na razie nie chciałem cię wypuszczać. Wolałem żebyś odpoczął - westchnął cicho - Jak się czujesz...?

- Co z nią jest?! - zaczął się rozglądać na boki jak wystraszone zwierze szukające drogi do ucieczki. - Gdzie jest?! G-gdzie moja pani?! - odwrócił się do Zane i stanął na tylnych łapach chcąc o niego oprzeć, ale trochę zapomniał o swojej sile i go przewrócił.
- Ona... Ona nie może być na mnie z-zła! Nie m-może! - zlazł z niego i zaczął chodzić po całym pokoju. Machał łbem na boki chcąc pozbyć się tego hełmu, bo tylko mu teraz przeszkadzał i nawet nie mógł zacząć niuchać żeby ją znaleźć! Zaraza.

JEZUSMARIA JAKIE TO BYDLĘ JEST SILNE. No ale nic... Zaraz szybko wstał, otrzepał się i usiadł przed nim po turecku
- N-nie martw się... Teraz odpoczywa... P-przez prawie całą noc była operowana, więc sam r-rozumiesz... - zaczął go ostrożnie głaskać, żeby go uspokoić - P-poza tym... Z t-tego co sam w-widziałem, n-nie jest na ciebie zła... W końcu n-nie chciałeś jej s-skrzywdzić, racja...? T-to był tylko nieszczęśliwy w-wypadek... I wiem dobrze, ż-że już ci to wybaczyła... - uśmiechnął się lekko - Ch-chcesz iść z-ze mną zobaczyć, czy już s-się obudziła...? Tylko musisz być g-grzeczny, na nikogo n-nie skakać ani nie warczeć... Z-zrozumiano...?

- W-wszystko....! - powiedział siadając. - Zrobię w-wszystko....! - gdyby jego uszy były na wierzchu, pewnie by teraz starał się je skulić, o ile w ogóle by mógł. Siedział ze zwieszoną głową wyraźnie przybity. Poczekał aż ty wstaniesz i dopiero wtedy podniósł swój własny zad. Szedł za tobą powoli, jak pies, który właśnie został skarcony w najgorszy możliwy sposób. Kiedy byliście w sali, zaraz podbiegł do jej łóżka i położył obok niej swój łeb. Ciągle spała.

Zane zaraz odszukał jakieś krzesło, wziął je i usiadł obok jej łóżka. Zaraz zaczął głaskać Zero po grzbiecie. Gdyby mógł, to by pewnie zaczął drapać go za uszkami. Ale skoro nie mógł... Poza tym zwrócił uwagę na to, że lubił jak głaszcze się go po pióropuszu. Dlatego też zaraz zaczął go po nim głaskać
- Bardzo się martwisz, prawda...? - spytał cicho i westchnął - Też się martwię... Ale... Szczerze mówiąc wierzę w to, że z tego wyjdzie... Zwłaszcza z twoją pomocą~ - uśmiechnął się - Przy okazji powinienem jej kupić jakieś ubrania... Bo płaszcz, który miała ponoć nadawał się już tylko do śmieci...

- Oczywiście, że się martwię... - zaskomlał i przysunął do niej swój łeb. Gdyby mógł już pewnie zacząłby ją lizać, byle tylko okazać jej trochę czułości, ale w tym stanie... Niewiele mógł. - Tylko... T-tylko ona z-zdecydowała się mnie trenować. - mruknął cicho i westchnął jak to smutna psina. Słysząc o ubraniach zaraz na niego spojrzał.
- Przepraaszam...! - mruknął smutno. - To był prezent od jej ojca... Z-zniszczyłem go..

Zaraz kucnął przy nim i spojrzał mu w oczka
- Nie martw się... Na pewno nie będzie ci miała tego za złe~ - nawet go przytulił głaszcząc po grzbiecie - Poza tym to pewnie nie jedyny prezent od jej taty, racja? Poza tym... Może teraz przynajmniej będzie nosiła coś porządniejszego. Ten płaszcz nie wydawał się za ciepły, potem by się przeziębiła i co wtedy? Narobiłaby nam tym tylko więcej kłopotów! - poklepał go po grzbiecie - Wierzę w to, że jesteś dzielnym i silnym psiakiem. Tylko sam też musisz w to uwierzyć. Zgoda?~

- No... Dobrze.. - przycisnął do niego swój łeb. Tym razem trochę ostrożniej, nie chciał go przewrócić. Westchnął cicho i w końcu znów położył głowę na łóżku. Minęło trochę czasu takiego siedzenia i czuwania. Szczególnie przez Nulla, który patrzył na nią cały czas. W końcu drgnął jej palec, na co ten zaraz się wyprostował.
- Ughh...

On sam również zwrócił na to uwagę
- Oho, chyba nasza śpiąca królewna się budzi~ - zaśmiał się - Nawet nie wiesz, ile najedliśmy się przez ciebie strachu! Zero już prawie zdychał z rozpaczy! - tak, Zane, dręczenie kogoś po takim urazie to zawsze dobry wybór. nie ma co.
- Ale tak na poważnie... Jak się czujesz? Bardzo bolą te rany? - spytał już z tym wyczuwalnym przejęciem w głosie. Nawet przysunął znów ten stołek trochę bliżej siadając na nim

- Yh... Stul dziób... - mruknęła cicho, prawie mamrocząc, haha. Null ledwo się powstrzymywał od wskoczenia na to łóżko i uwalenia się na niej. Chciał się do niej tak bardzo poprzymilać, ale no nie mógł! Bycie takim wielkim ma same minusy!
- Po wizycie w S-silvermine... Bolało b-bardziej...heh.. - mruknęła i rozejrzała się. Wciąż widać, że ledwo kontaktowała ze światem i była zaspana. No cóż.. Leki dopiero zaczęły puszczać. Wyciągnęła dłoń w kierunku głowy Nulla, chybiając ino o kilka centymetrów.
- Zero... - psiak zaraz przycisnął łeb do jej dłoni.

» PokeCenter
» PokeCenter
» PokeCenter
» PokeCenter
» PokeCenter