Strefa 2

Awww, to było naprawdę urocze! Zaraz mu serce roztopi no!
- Nie martw się, nie skrzywdzę cię~ - mówił najspokojniej jak się dało, po czym wyciągnął do niej dłoń - Swoją drogą rozumiem cię, wiesz?~ I nie zamierzam cię jeść. Chciałbym, byś poszła ze mną i mi towarzyszyła! Co ty na to?~

Aishi


Bergmite ♀
Poziom: 8

To stworzenie także mnie nie zadowala swym istnieniem. Nawet nie potrafię dokładnie określić czym to jest. Lodowy kamulec i tyle. Szukam dalej~

- No pewnie, że tak~ - zaraz radośnie się uśmiechnął - Jesteś taka urocza i puchata... Mógłbym cię pogłaskać?~ - nie zbliżał się do niej nie chcąc jej wystraszyć. Po prostu ciągle miał wyciągniętą rękę w jej stronę - Nie musisz się mnie bać. Nie zrobię niczego, czego nie będziesz chciała, obiecuję~

Misioooooo? Kurcze. Ten glutek z nosa jest taki uroczy, ale no... nie mogę. Wiem już jakiego pokemona chciałabym schwytać i będę wędrować póki to go nie spotkam. Tak też, lecę dalej rozglądając się na wszelkie kierunki świata.

- Hej, to nic! Każdy pokemon jest na początku słaby, wiesz? - uśmiechnął się do niej lekko - Chodź, bo się przeziębisz... Nie jesteś jeszcze Glaceonem, żeby móc się wylegiwać na śniegu... - zaśmiał się cicho - Swoją drogą... Wasz gatunek ma kilka ewolucji, prawda...? Kim ty byś chciała zostać? Oczywiście o ile w ogóle chcesz ewoluować...

- Serio serio - uśmiechnął się i wyciągnął do niej ręce - Ktoś... Już cię kiedyś skrzywdził...? Bo na to wygląda... - westchnął cicho - Ale obiecuję ci, że ze mną nic ci się nie stanie~

Usłyszawszy o Strefie Safari, Tabitha nie mogła przepuścić okazji do spotkania różnego rodzaju pokemonów, jakie ją zamieszkują.
Gdy opłaciła wejściówkę, natychmiast udała się na teren Safari i idąc powoli rozglądała się, w poszukiwaniu poke-zwierzaczków.

Lapras także nie jest pokemonem, którego to pragnę schwytać w swe łapki. Gdzie jest ten lodowo-psychiczny stworek? Tylko na nim mi zależy. Będę go szukać tak długo, aż w końcu ochrona safari się zirytuje i mnie wywali z tych dzikich terenów.

Po zeskanowaniu pokemona pokedexem, oraz zrobieniu szybkiego szkicu w jego naturalnym środowisku, Tabitha zostawiła zwierzaka w spokoju i ruszyła dalej. Chociaż przybyła do strefy safari, nie planowała łapać pokemonów, chyba że jakiś ją zaintryguje.
Ruszyła dalej, drepcząc po trzeszczącym śniegu.

W pewnym momencie dziewczyna dostrzegła śmiesznie trzęsący się stożek, posuwający się powoli do przodu. Widząc to dziwo, instynktownie wyciągnęła z torebki pokedex, który to oznajmił jej, że jest to pokemon znany jako Snorunt. Według urządzenia był to pokemon, który nie stronił od towarzystwa ludzi.
Dziewczyna przygotowała kilka jagód, które otrzymała jako przynętę na pokemony i schyliwszy się, by wydawać się mniejsza, zaczęła się zbliżać powoli do malucha.

- Ci ludzie musieli być naprawdę głupi - fuknął jedynie i sam ostrożnie zbliżył się do niej, by ją pogłaskać - Chcę i to nawet nie wiesz jak bardzo. Obiecuję ci, że zaopiekuję się tobą i nigdy w życiu cię nie oddam. Może przynajmniej przy mnie poznasz, co to znaczy prawdziwa miłość. Co na to powiesz?~ - uśmiechnął się radośnie głaszcząc ją po łebku - Jaka mięciutka~

Tabitha
Mała Snorunt zaraz spojrzała na dziewczynę i podeszła bliżej cała się trzęsąc. No proszę, to był chyba en rzadki przypadek lodowego pokemona, który nie lubił zimna!

Tabitha położyła przed sobą jeden z owoców i wycofała się jeden krok.
- Proszę, to dla ciebie.
Zwracając się zachęcająco do Snorunta, szykowała się do rysowania. Kucnęła, oczekując aż pokemon zainteresuje się pozostawioną przez nią jagodą. Zdążyła się już przyjrzeć maluchowi, więc jej ołówek powoli zaczął kreślić jego kształty w szkicowniku.

Uśmiechnął się radośnie, po czym wyciągnął Safariballa i dotknął nim jej noska
- Obiecuję ci, że nie pożałujesz swojej decyzji~

Tabitha
Spojrzała zaciekawiona na tę jagodę, zaczęła oglądać ją ze wszystkich stron i w końcu... Zaczęła zajadać ją zadowolona

Rysunek tworzył się niemalże sam i zanim Snorunt skończyła jeść pozostawioną jej jagodę, Tabitha oceniała już swoje dzieło.
- Zobacz! To ty. Podoba ci się? - Zapytała pokemona, pokazując mu efekty swojej pracy. Dała jej też kolejną jagodę, robiąc jednocześnie krok do przodu.
- Jedz, na zdrowie.
Snorunt była w jej mniemaniu naprawdę słodkim pokemonem. Tabitha miała ochotę zabrać ją ze sobą. Wyjęła z torby jeden z wypożyczonych jej Safari Balli i wyciągnęła go delikatnie przed siebie.
- Jesteś strasznie uroczy. Chciałbyś iść ze mną?