Dżungla

Zamknął oczy, gdy tylko zbliżył się do ziemi, a potem.... Światło. To był najpewniej koniec. Nie próbował nawet wstawać, nie był nawet zbyt pewien czy w ogóle może się ruszać. Po chwili usłyszał czyiś głos. - Czy... umarłem? - po chwili spróbował otworzyć oczy, i rozejrzeć się. Czy nadal jest w Dżungli? Czy z Jego Pokemonami jest wszystko dobrze? I kto dokładnie mówi? I czy te wściekłe, dzikie pokemony zostawiły go już? Miał okropnie dużo pytań. Miał nadzieje że on i jego towarzysze są chociaż w jakimś bezpiecznym miejscu.

- Starałem się uważać... No, ale jakoś to wyszło. - Odpowiedział jej podając jej dłoń na powitanie. Zaraz wstał i zaczął oglądać swoje pokemony, aby sprawdzić czy są jakoś poranione, potem szybko zerknął na swoje pokeballe, czy miał wszystkie. Bał się nawet myśleć, co by było gdyby chociaż jedna kula wypadła mu, i została gdzieś tam w wielkiej dżungli. Wołał się upewnić że wszystko jest w porządku. - To ty... mnie uratowałaś? - spytał niepewnie po chwili. W jednej chwili chyba coś błysnęło, w drugiej drapieżniki zaczęły uciekać, a w trzeciej ona się nagle pojawiła.

Przyjrzał się Servine'owi. Było w nim coś... innego. Był niebieski! Z tego co było mu wiadomo Servine były zazwyczaj zielone. - Nigdy nie widziałem niebieskiego Servine'a. - odparł, próbując sprawdzić czy Maxowi nic się nie stało. - Dzięki za ratunek... Nie mam pojęcia jakby to się potoczyło gdyby nie ty... - Rozejrzał się jeszcze, na wypadek gdyby kolejne stado wściekłych pokemonów miało przebiec przez to miejsce. Miał nadzieję że już nigdy więcej nie będzie musiał przechodzić przez takie coś.

- Shiny? - oczy po prostu ma zaświeciły. Był Blisko Shiny Pokemona! Co prawda to nie legenda, ale wciąż bardzo rzadki i ciekawy okaz! - Mógłbym mu się bliżej przyjrzeć? - spytał po chwili. - Ah tak.. Nie przedstawiłem się jeszcze. Jestem Wilson, a te pokemony koło mnie to moi towarzysze - Max i Kate - tu wskazał na pokemony. - Właściwie... Też przechodziłem przez dżungle, aby znaleźć jakiegoś pokemona do mojej drużyny. - przyglądał się Servine'owi. Nigdy nie widział na żywo żadnego Shiny i nie miał pojęcia, czy jeszcze kiedyś będzie mu to dane, więc chciał jak najwięcej wycisnąć z tej chwili.

Zaczął głaskać Servine'a. Bardzo mu się podobał. Podszedł do Maxa, i wziął go na ręce. - Wszystko dobrze? Czemu go się tak boisz? - spytał. - No, ale czy przypadkiem Servine'y to nie jest tym trawiasty? - sam nie był pewien co do typów niektórych pokemonów. - Magikarpi? A... wiesz może co można znaleźć w tej dżungli? - spytał niepewnie. Może Iona mu pomoże? Może w końcu ten cały czas jaki tu spędził, się opłaci? W sumie. Tak długo jak to co złapie nie będzie Sceptilem - Będzie Szczęśliwy.

- Naprawdę tak potrafi? - zdziwił się jednocześnie głaskając Servine'a. Nigdy nie słyszał o nie legendarnym pokemonie który potrafi wyczuwać to czy ktoś ma czyste serce czy nie. - W sumie jakiś naprawdę dobry trawiasty pokemon przydałby się w mojej drużynie... - powiedział niepewnie. Po chwili postanowił wycofać Maxa do Pokeballa, naprzeżywał się już chyba wystarczająco dużo i lepiej by było gdyby miał chwilę na ochłonięcie.

- Cóż... potrzebuję po prostu jakiegoś dobrego, trwawiestego pokemona, który będzie "Na moim poziomie". Wiesz może czy są tu jakiś? - odpowiedział po chwili zastanowienia. - W sumie... Nie wiedziałem że odznaki potrafią sprawiać że silniejsze pokemony się nie chowają przede mną! - Pomyślał. Zaraz postanowił, że następnym celem w jego wielkiej wędrówce będzie zdobycie odznak. Jak najwięcej! Bo chyba tak będzie mógł udowodnić jak silny jest. Być może nawet uda mu się zwabić do siebie legendę! Przynajmniej tak myślał.

- Dobrze, dobrze. - zaraz po tym wycofał także Kate do pokeballa. - Spokojnie... już od wejścia tu starałem się być tak cicho jak tylko mogę. I chętnie, przydałby mi się ktoś kto zna te tereny... Prowadź, jeśli możesz. - Powiedział. Już przygotował się do bycia tak cicho jak może, jednocześnie w razie czego biorąc jeden pusty pokeball do ręki, gotowy do rzutu. Odetchnął cicho, z nadzieją że już nie będzie musiał uciekać przed stadem pokemonów.

Nie chciał się zbytnio odzywać - ani nie wiedział co powiedzieć, ani też nie chciał ryzykować płoszeniem potencjalnych pokemonów. Jednak powoli dzień się kończy, ale postanowił że jeszcze tylko dosłownie chwila poszukiwań i spyta sie Iony o drogę powrotną do miasta. Aktualnie patrzał aby dobrze stawiać kroki, aby ograniczyć tworzenie dźwięków jak tylko może. W sumie, już dosyć dużo je ograniczył przez zwrócenie obydwu swoich pokemonów do ich pokeballi - Teraz przynajmniej będzie 2 razy cichszy. No i, nie jest też zbyt samotny... Iona wydała mu się bardzo miła. No i co ważniejsze - zawdzięcza jej swoje życie.

- Spoko, jeszcze jutro możemy poszukać, racja? Mam w sumie okropnie dużo wolnego czasu, więc nie szkodzi jeśli nic dziś nie złapię. Lepiej wracajmy już do Pokecenter. - Powiedział. Nie miał najmniejszego zamiaru ryzykować i znów zostać zaatakowanym przez jakieś dzikie pokemony! Wolał odpocząć w zaciszu centrum pokemon. - Jeszcze raz chciałbym podziękować ci za pomoc. - Dodał po chwili. Nie wiedział co zbytnio powiedzieć do Dziewczyny.

- Dzięki, i spoko... Na pewno odwiedzę cię w najbliższej przyszłości. - szedł dalej za nią dopóki nie usłyszał jakiegoś dziwnego dźwięku. Co to mogło być? - Co do... - Rozejrzał się w poszukiwaniu źródła dźwięku, przygtowywał się już do walki, ale w duchu był już nieco wystraszony. Nie był pewien nawet czy to był jakiś dziki pokemon czy co innego. Cokolwiek to było, Wilson myślał że jest gotowy na spotkanie. Nawet jeśli serce zaczęło mu szybciej bić.

Coś się zbliżało. Próbował zachować spokój, jednak nie dawał sobie z tym rady. Chciał uciekać, ale nie miał pojęcia dokąd. Gdy zauważył parę oczu pokazał dziewczynie aby była cicho. Może mają jeszcze czas? Może nie zauważono ich jeszcze? Chciał wypuścić jakiegoś pokemona aby im pomógł ale... To coś wyglądało na naprawdę wielkie! Wątpił by Adonis, Max czy ktokolwiek z jego drużyny mógł sobie z tym poradzić. Powoli wycofywał się, starając się uważać na stojąca za nim dziewczynę. Miał w duchu cichą nadzieję że cokolwiek tam stoi w ciemności, nie ma złych zamiarów.

- Oh... To tylko... Tyle? - Nieźle się zdziwił. Niemal nie padł ze strachu, przed tym małym pokemonem! Po chwili wpadł na pomysł. Wiedział że powinien się już zwijać, ale postanowił że spróbuje złapać tego pokemona. Na początek spróbował wysłać do walki swojego Startera. - Wybacz Adonis że tak cię nagle niepokoję, ale jesteś mi teraz potrzebny! Zaatakuj Tego Ducha tylko i wyłącznie Poison Sting! Staraj się unikać jego ataków, a jakoś sobie poradzisz! - powiedział, jednocześnie biorąc do ręki wolnego pokeballa, nie miał na razie zamiaru nim rzucać. Wolał poczekać aż ten Duch osłabnie.